“Tweelingvlammen
→ Zielpartners en Ware Liefde”
25
Juni 2018 / Cobie de Haan
In
één van de vorige artikelen vertelde ik dat de hogere dimensionalen niet
geloofden in de Liefde met een grote “L”, zoals wij dat noemen, of ook wel de
Ware Liefde. Zij geloofden uitsluitend in onvoorwaardelijke liefde. En zoals ik
inmiddels uitgelegd heb in voorafgaande artikelen, als je onvoorwaardelijke
liefde toe wilt passen in een Universum van dualiteit, creëer je juist een vorm
van liefde met vele voorwaarden, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Het mondt er
uiteindelijk in uit dat je extreem beleefd bent tegen elkaar.
“Voordat we
verder gaan zou ik een ieder die mijn voorafgaande artikelen nog niet gelezen
heeft aan willen raden om dat te gaan doen. Het is anders niet mogelijk om goed
te begrijpen waar ik het over heb. Daarom staat onderaan dit artikel ook een
lijst, welke op volgorde staat, om deze allereerst te gaan lezen. Klik op de
link en je komt vanzelf bij het artikel terecht…
Zoals altijd raad
ik ook nu iedereen weer aan om bij het lezen van dit artikel je
onderscheidingsvermogen en logische redenatievermogen te gebruiken. Voel in
datgene wat je leest, heb je hart-geest verbinding in evenwicht. Neem niet
klakkeloos van mij over wat ik hier allemaal vertel. Ik heb veel liever dat een
ieder voor zichzelf op onderzoek uitgaat of datgene waar ik over schrijf voor
hem/haar ook steek houdt, zin maakt. Zo niet … en het resoneert niet met je,
schuif het dan terzijde en blijf bij datgene wat jij als waarheid ziet en
ervaart.”
Oude Waarheid:
Liefde met een Grote “L” bestaat niet
Hoe
kwam het nou dat de hogere dimensionalen dachten dat de Liefde met een grote
“L” niet bestond? In een Universum waarin zij dachten afgescheiden van God te
leven, dachten zij zoals God hun leven in te moeten delen nadat zij hun
ervaringen en kennis opgedaan hadden in de lagere dimensies. Zij waren ervan
overtuigd dat God onvoorwaardelijk van
hen hield, dat was iets dat hen door de goddelijke zelven (de hogere dimensionalen in de 13de dimensie)
verteld was. Aangezien God nergens ingreep of hen vertelde wat te doen of te
laten, nooit antwoord gaf dus gingen zij ervan uit dat Hij hen ook niet oordeelde, dus mochten zij ook niet
langer meer oordelen. Wanneer zij Hem om hulp vroegen voor wat dan ook, was het
enige antwoord een zwijgen. En daaruit concludeerden zij dat Hij passief en neutraal was. Dus als God
onvoorwaardelijk van je houdt en altijd in die staat verkeerd, heeft hij ook
geen duistere zijde. God hield zich afzijdig van negativiteit in al diens
vormen. Dus ook dat moesten zij onder controle krijgen. Negatieve gedachten,
gevoelens, emoties en situaties werden onderdrukt of vermeden. En aangezien God
dus niet oordeelde leefde deze niet met het verleden
of de toekomst, want anders zou Hij hen ook niet onvoorwaardelijk lief
kunnen hebben. Dus was de ‘logische’ conclusie dat zij altijd in het Nu-moment dienden te leven, en als je
daarin leeft bestaat de Tijd ook
niet, want Nu is Nu en niet straks (toekomst).
En heel belangrijk, er werd nooit gesproken over een Moeder God. Dus Vader God was alleen, dus bestond Liefde met een
grote “L” niet, en het was ook vandaar dat Hij onvoorwaardelijk van hen hield.