“Respect
/ Respectloosheid”
10
September 2017 / Cobie de Haan
Deze
keer wil ik graag wat dieper ingaan op respect of juist het gebrek daaraan. Wat
is het hebben of juist het niet hebben van respect? Daar kunnen we enige
definities op loslaten. Ik heb hier en daar wat internetsites bekeken en zet er
hieronder een paar neer.
Respect:
** Een gevoel of uiting waarmee je
laat merken dat je iemand aanvaardt als een waardig en waardevol mens (woorden.org)
** Eerbied en waardering hebben
voor: respect voor ouders, leraren enz. / Met alle respect, maar …. (als aankondiging dat je gaat protesteren)
/ daar heb ik respect voor (bewondering) / daar heb ik respect voor (daar ben ik in ontzag voor, ben ik bang van…)
/ respect inboezemen … (automatisch
respect krijgen) En het tegenovergestelde: Het getuigt van weinig respect
voor … (andermans spullen of anderen)
(muiswerk online
woordenboek)
** Respect betekent aanzien,
eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn
kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk
omzien naar, en vandaar rekening houden met.
In
het burgerlijk taalgebruik wordt respect vaak verbonden aan iemands positie op
de maatschappelijke ladder of de mate waarin iemand een maatschappelijke
waardering heeft weten op te roepen.
-
Men kan respect opbrengen voor iemands opvattingen of rechten, of voor
materiële zaken zoals andermans eigendom.
-
Zo kan men de opvattingen van een ander respecteren, ook als men die
opvattingen niet deelt. Men laat dan de ander in zijn waarde.
-
Wanneer men respect voelt voor de uitzonderlijke kwaliteiten van een persoon, bijvoorbeeld
voor de virtuositeit van een violist, dan gaat de waardering zelfs over in
ontzag. (wikipedia)
De
afgelopen dagen werd ik door de woorden respect/respectloosheid getriggerd. Er
bestaat werkelijk heel veel respectloosheid om ons heen, en als je goed kijkt
of oplet … ook heel veel respect. We doen in ieder geval ons best … De grootste
trigger komt vanuit mijn eigen ascentieproces en daarnaast zag ik een kort
filmpje op facebook van een tiener/adolescent die voor de camera met zijn
dementerende oma voorzichtig aan het dansen was. Hij omhelsde/knuffelde haar en
gaf haar af en toe een kus op het hoofd en ging heel voorzichtig met haar om,
terwijl ze samen aan het dansen waren. De glimlach op haar gezicht was goud
waard. Het ontroerde mij zeer… Wat een respect werd daar getoond!
Gisterenavond
zag ik de tweede film van “Sisteract, Back in The Habit met actrice Whoopi
Goldberg in de hoofdrol. De kinderen die zij moest onderwijzen hadden weinig
respect voor de muzieklessen. Natuurlijk is het ‘maar’ een film … Toch laat de
film een prachtig voorbeeld zien over hoe men met respect voor elkaar en ook
voor zichzelf heel enthousiast kan raken over iets, waardoor we het beste in
onszelf naar boven weten te halen. Waardoor we bergen kunnen verzetten en bij
wijze van spreken wonderen kunnen verrichten. (het is een aanrader om de film (opnieuw) te gaan bekijken)
Waar
ik me vaak over verbaasd heb in mijn leven is wel het feit, dat men blijkbaar
veel respect op weet te brengen voor mensen die men kent. En het lijkt wel of men
mensen die men niet kent, dat men daar geen respect voor op hoeft te brengen. Men
kan dan … blijkbaar in veel gevallen … zo respectloos zijn als men maar wil.
Men staat er niet bij stil dat de ander zeer gekwetst wordt. Men staat er niet bij
stil dat men iemand kwetst die het totaal niet verdient, dat het iemand kan
zijn die een heel lief en mededogend iemand is, of dag en nacht klaarstaat voor
een stervende moeder of vader, of voor een gezin waar hij of zij alleenstaand
voor moet zorgen. En zo zijn er nog legio andere voorbeelden aan te halen… Het
gaat erom dat men lijkt te denken of te vinden dat we anderen die we niet
kennen zonder meer respectloos mogen behandelen … op wat voor manier dan ook.
En
natuurlijk geldt dat voor de ‘eigen’ mensen, van dezelfde nationaliteit, en
voor mensen die niet van dezelfde nationaliteit zijn. Dit geldt voor tieners,
voor ouders, voor de oudere mens. We vinden het in alle lagen van de
samenleving. Ik zei eerder wel dat het lijkt alsof we vreemden eerder zonder
respect mogen behandelen of benaderen, maar binnen het gezin of de familie komt
het uiteraard ook voor. Ik vraag me wel eens af of respectloosheid volksvijand
nummer 1 is…