Moira
Een Hemels Sprookje
(Deel 3)
Auteur - Lilian Gijsbers
Moira’s weg naar
het Licht
Maar
de weg van licht en liefde vinden, voerde soms door het duister. Eén van haar
liefdes had haar tot het uiterste gevoerd en haar fysiek en emotioneel geweld
aangedaan. Ze was te lang bij hem gebleven en moest nu de pijn en het verdriet
echt binnen laten komen. Ze begreep dat ze om haar weg naar het licht te
vinden, eerst door het duister heen moest. Moira zag in dat de liefdesrelaties
die ze had gehad en de vele uren studie die ze achter de rug had, haar meer
geleerd hadden dan ze ooit had durven denken. Ze was de mensen die ze om zich
heen had gehad en over hun aanwezigheid in haar leven, daarom achteraf, enorm
dankbaar. Soms konden mensen dat doen in je leven: je verdriet, boosheid en
pijn brengen, maar uiteindelijk geven ze je een les die je alleen kunt leren
als je het werkelijk meemaakt. Als Moira had gelezen of van iemand had gehoord
dat een vrouw bij een gewelddadige man bleef, dan zou Moira daarover een
oordeel hebben gehad. Nu ze zelf in deze situatie had verkeerd, kon ze milder
oordelen over deze vrouwen. De liefde kan soms omkeren tot angst, of je
beperken. Het is niet vanzelfsprekend om in vrijheid met iemand waarvan je
zielsveel houdt samen te zijn. Soms zorgt het voor je eigen gevangenis, waaruit
alleen jijzelf kan losbreken. Moira huilde toen ze dit in haar dagboek zat te
schrijven. Deze relatie had perfect kunnen zijn, maar het mocht niet zo zijn.
Ze groeiden zo dicht naar elkaar, dat ze elkaar pijn gingen doen.
Onbegrijpelijk. Het was goed dat ze uit elkaar waren. Daarna was ze pas echt
gaan leven. Ze had geleerd grenzen te bepalen. Ze had gevoeld dat liefde kan
leiden tot angst en agressie. Ze had ervaren dat ze ondanks die gevoelens van
iemand kon houden, maar er tegelijkertijd bang voor kon zijn. Uiteindelijk was
ze sterker dan ooit door geworden. Ze had een harde les geleerd. Hij was, zo
begrijpt ze nu, alleen de boodschapper geweest. Hij had haar via de harde weg
iets geleerd en door hem was ze gaan beseffen wat ze echt zocht in een relatie.
Toen een nieuwe liefde op haar pad kwam begreep ze precies waarom hij nodig was
geweest. Dus Moira was hem uiteindelijk toch dankbaar. Ze voelde een nieuwe
kracht in zichzelf. “Ik heb voor mezelf gekozen. Ik mag er zijn zoals ik ben en
als iemand mij niet zo kan accepteren, dan houdt het op. Ik blijf mijn eigen ik
trouw”
Terugkijkend
op haar jonge leven viel het Moira op dat er veel mensen op haar levenspad mee
hadden gewandeld die haar leven een hele nieuwe wending hadden gegeven.
Schijnbaar eenvoudige ontmoetingen zorgden soms voor een levenslange hechte
vriendschap. Moira zag deze mensen, die ze zo intens liefhad, als de leraren in
haar leven. Als mensen, die haar belangrijke lessen gaven om haar leven te
laten lopen volgens het Goddelijke plan. Ze wist dat er een soort vooropgezet
plan was voor elk mens dat leefde. Men noemt dat ook wel de blauwdruk en die
blauwdruk bevat ook de levenslessen die je zou moeten leren in dit leven.
Sommige
mensen besluiten om af te wijken van de levenslessen, maar Moira zocht juist
naar de weg die haar precies volgens haar blauwdruk zou laten leven. Dat het
geen gemakkelijke weg zou zijn, wist ze ook. Maar het zou ook een weg zijn die
ze hoe dan ook aankon. Ze was ervan overtuigd dat de blauwdruk op haar lijf geschreven
was. Dat elk mens een eigen unieke blauwdruk heeft en dat moeilijke
levenslessen pas plaatsvinden als je ze kunt dragen.