Zelf-Liefde
Uit en In Evenwicht
29
Mei 2017 / Cobie de Haan
Mijn
Spiritteam en ik zijn in ons proces verzeild geraakt bij de vraag: “Wat is
Zelf-Liefde?”. Wanneer kan je spreken over Zelf-Liefde in Evenwicht. Houden we
echt van onszelf of gebruiken we voorwaarden om onszelf wijs te maken dat we
van onszelf houden?
Zelf-Liefde
komt nooit alleen … het gaat samen met Zelf-Respect, Zelf-Waardering,
Zelf-Mededogen, oprecht zijn met jezelf, Zelf-Bewust zijn. Je weet het
perspectief te behouden in gelijk welke situatie.
Via
de boodschappen die doorkomen lees ik vaak dat we van onszelf moeten houden,
ook van de onvolmaaktheden van ons lichaam … Wratten en Alles … word er gezegd.
De vraag is echter, als je dat doet en je weet binnenin dat je eigenlijk
helemaal niet van die ene wrat houdt, of dat je een bepaald aspect van je
lichaam niet echt weet te waarderen (bijvoorbeeld een hangend ooglid of je
neus). Hoe authentiek ben je dan in je Zelf-Liefde. Moet je moeite doen om dat
aspect terzijde te schuiven? Doe jij je uiterste best om er toch van te houden,
terwijl er binnenin jou dat knagende gevoel is van … “En toch vind ik het maar
niks … ik houd er niet van.”
Het
volgende is hoe ik zelf omging met dat gegeven en uiteindelijk tot het besef
kwam, dat die wratten en dergelijke niet horen bij Zelf-Liefde.
Toen
ik met dit onderwerp aan het werk ging zei ik tegen mezelf, “Ik weet dat ik van
mezelf houd. Er is een plek in mijn borst, ergens middenin, waar ik voel dat ik
van mezelf houd. Houd ik dan per definitie ook van mijn lichaam in diens
totaliteit? Ik weet dat mijn lichaam heel veel voor mij regelt om het leven te
kunnen leiden dat mij toebedeeld is. Dus ja, vanuit dat aspect houd ik van mijn
lichaam, waardeer ik het, respecteer ik het en ben ik beslist dankbaar. Maar
voordat ik tot die conclusie kwam, daar is wel het één en ander aan vooraf gegaan.
Door
ziekte moest ik een medicijn gaan gebruiken waardoor ik dik werd. Nu weten we
allemaal wel dat een dik lichaam niet zo heel erg gewaardeerd wordt in onze
maatschappij. Maar vind ik zelf een dik lichaam ook fijn of mooi? Mijn Zelf-Liefde vertelt mij namelijk ook
wat ik mooi of niet mooi vind. Aangaande de omvang van mijn lichaam en de
littekens die de excessieve groei veroorzaakt heeft, moet ik zeggen … dat ik
mijn lichaam in cosmetisch opzicht niet mooi vind. Ik vind mijn eigen lichaam
als ik dat in de spiegel zie niet mooi. Toch houd ik van mij lichaam, alleen
houd ik er niet van zoals het eruit ziet. Doe ik dan afbreuk aan mezelf? Of
staat de Zelf-Liefde mij toe om in dit opzicht eerlijk te zijn tegen mezelf.
Want als ik probeer ook Zelf-Liefde te hebben voor hoe mijn lichaam eruit ziet
en ik probeer heel hard om mezelf ervan te overtuigen dat ik ook daarvan houd,
ben ik dan authentiek, eerlijk en oprecht tegen en met mezelf? Is het niet zo
dat ik het tegenstrijdige gevoel binnenin terzijde wil schuiven en niet onder
ogen wil komen? Dat ik het onderdruk en dus iets wegstop dat op een andere
manier tevoorschijn kan komen in mijn leven?
Als
ik dus dat aspect negeer, houd ik dan van mezelf? Ik denk het niet, want ik
accepteer niet dat ik een keuze heb over het mooi vinden van mijn lichaam of
niet. Zelf-Liefde is ook je eigen onvolkomenheden accepteren en er vooruit
durven te komen. De keuze te durven maken, dit vind ik mooi en dat vind ik niet
mooi. Zelf-Liefde in evenwicht laat je juist zien wat je mooi vindt en wat
niet, wat je waardeert en wat niet … Zelf-Liefde is niet alles uit je leven weg
duwen waarvan je denkt dat het je Zelf-Liefde in de weg staat. Zelf-Liefde in
evenwicht laat beide zijden van de medaille zien.
Je
kunt je dan afvragen of je iets moet gaan doen aangaande datgene wat je niet
mooi vindt of niet weet te waarderen. Moet je iets aan het ooglid of de neus
laten doen? Moet je gaan lijnen? Of weet je het te accepteren? Toen ik dus in
twee maanden tijd mezelf praktisch niet meer in de spiegel kon herkennen, nam
ik me voor om nooit meer te gaan lijnen. Ik was ziek geworden, ik had een
ziekte die dit specifieke medicijn (prednison) nodig had, en ik groeide daarvan
als kool. Het onderhuidse bindweefsel knapte overal kapot en moest ik mezelf dan
gaan wentelen in zelfmedelijden? Ik heb er bewust voor gekozen om dat niet te
doen. Ik wilde nog genieten, en ik kon genieten door lekker te blijven eten, me
geen zorgen te maken over de calorieën die ik tot me nam, wat maakte het nog
uit? Mijn drukke carrièreleven kwam abrupt tot een einde en ik genoot van de
rust die er in mijn leven gekomen was, ondanks het feit dat ik ziek was
geworden.
Door
mijn Zelf-Liefde wist ik heel bewust de keuze te maken om mezelf niet dwars te
gaan zitten met geweeklaag over mijn eigen situatie. Ik wist mijn ziekte te
accepteren en ook dat ik dat medicijn moest slikken om de ziekte te
onderdrukken. (Inmiddels weet ik dat mijn
ziekte, dat zich begon te ontwikkelen in het jaar 2000, door mijn Ik Ben
Aanwezigheid Team mijn Ziel en Hogere Zelf georkestreerd werd om mij uit de
maatschappij vandaan te krijgen, voor mijn persoonlijke ontwikkelingen en ook
voor de tijd dat ik zou gaan ontwaken in 2009 en uiteraard voor het proces van
uitlijning tussen de hogere en lagere dimensies waar ik sinds oktober 2015 in
zit). Je kunt situaties waar je verder zelf weinig aan kunt veranderen
beter accepteren, juist door Zelf-Liefde.
Dus
om van jezelf te kunnen houden, hoef je per definitie niet van alles te houden
aangaande jezelf. Als je dat denkt, dan ga jij jezelf waarden en normen
opleggen die niet authentiek zijn aan het beeld dat je van jezelf hebt, en doe
je afbreuk aan Zelf-Liefde. Zelf-Liefde stelt je in staat om je gemakkelijk aan
nieuwe situaties aan te passen. Ga je in de stress aangaande een nieuwe
situatie, ga dan onderzoeken waar je voorwaarden, waarden en normen hanteert
die daarvoor zorgen en stel jezelf de vraag of het logisch en reëel is om die
voorwaarden, waarden en normen te blijven hanteren.
Maar
ook aangaande dit alles brengt Zelf-Liefde je naar een antwoord aangaande het niet
mooi vinden van je lichaam. Zeggen wij niet dat het fysieke lichaam ons
voertuig is? Dus … zijn wij ons lichaam? Ben ik mijn lichaam? Nee, dat ben ik
niet. Want als ik zou sterven en mijn lichaam blijft achter … hoe moet ik daar
dan mee omgaan? Ik ben dan ineens mezelf niet meer? Natuurlijk ben ik dan mezelf
… Ik ben meer mezelf dan ooit en ik houd van mezelf! Zelf-Liefde richt zich op
jezelf, het aspect of de ziel die in het lichaam woont. Je Zijnheid!
En
uiteraard is het beter om dit goed voor ogen te blijven houden, want wij,
degenen die gaan ascenderen, zullen uiteindelijk het fysieke op koolstof
gebaseerde lichaam niet langer kunnen behouden en overgaan naar een op
kristallijn gebaseerd lichaam.
Onvoorwaardelijke
Liefde ondermijnend aangaande Zelf-Liefde
Ik
weet inmiddels dat men in de hogere dimensies op een eenzijdig pad van liefde
en licht terecht gekomen was, met onvoorwaardelijke liefde in de hoofdrol. Maar
was die onvoorwaardelijke liefde wel zo onvoorwaardelijk als zij dachten dat
het was? Nee, er hingen allemaal voorwaarden aan om aan het beeld te voldoen onvoorwaardelijk
lief te hebben. Toen ik aan hen vroeg of zij van zichzelf houden, was het
antwoord meteen een volmondig, “Ja, wij houden van onszelf.” Maar was dat ook
zo?
Om
aan hun eigen pad van ascentie te werken, hetgeen niet zo voortvarend was als
zij hoopten, stelden zij zich dienstbaar op richting anderen in de lagere
dimensies. Zij helpen waar zij kunnen en cijferen zichzelf volledig weg tijdens
hun missies van dienstbaarheid. Zij zijn altijd aan het werk, kennen geen rust
zoals wij dat kennen, want een dag en nacht ritme is er niet. Ze dachten ook in
het Nu-moment te moeten leven, wat voor wanordelijkheid en willekeurigheid en
het volledig aan zichzelf voorbijgaan zorgt. En dus bezigen zij geen
Zelf-Liefde.
Toen
we verder in het onderwerp van Zelf-Liefde verzeild raakten, bekenden zij dat
zij hun Zelf-Liefde afmeten aan de prestaties en de dienstverlening die zij
verrichten. Ze meten het af aan de tevredenheid die ze hebben over het werk dat
ze doen en de behaalde resultaten … maar soms zijn ze ook niet tevreden,
waardoor ze onvermoeid doorgaan met de lessen opnieuw te verstrekken of het
werk opnieuw uit te voeren in de hoop dat het dan eindelijk goed zal gaan of de
lessen door zullen dringen bij degenen waar zij mee aan het werk zijn. (Wij zien dat terugkomen in de boodschappen
die onvermoeid vaak op een iets andere manier ons dezelfde lessen verstrekken)
Ook dat is geen Zelf-Liefde. Dus worden er voorwaarden gegeven aan onvoorwaardelijke
liefde waardoor Zelf-Liefde ondermijnd wordt.
De
Zelf-Liefde is niet in evenwicht. De hogere dimensionalen zijn onvermoeibaar en
kunnen dat ook zijn, zij hebben een lichtlichaam dat onvermoeibaar is of geen
lichaam dat hen afremt om ook eens aan zichzelf te denken.
Leven
in het Nu-moment zorgt ervoor dat je in deze situatie niet in de gaten hebt
hoe lang je al met iets bezig bent om te onderwijzen. Zorgt ervoor dat je niet
inziet dat de zaken misschien op een andere manier aangepakt dienen te worden,
omdat men zich niet wil herinneren hoe ze het steeds aangepakt hebben, omdat
zij het verleden schuwen, in de vaste overtuiging dat De Ene altijd en eeuwig
in het Nu moment leeft zonder verleden en toekomstgerichtheid. Dat levert dus
herhaling, herhaling, herhaling op waarbij zij niet beseffen dat het de vorige
keer ook geen zoden aan de dijk gezet heeft. Het Nu-moment zorgt ervoor dat men
voorbij gaat aan Zelf-Liefde. Zichzelf een pleziertje gunnen is er niet bij, ook
niet zich ontspannen bezighouden met bijvoorbeeld de familie. Vakantie te nemen
bijvoorbeeld. We kunnen wel stellen dat het vakantie nemen, de vrije dagen en
vrije weekeinden beslist een luxe is voor ons om mee te maken … In de hogere
dimensies kennen ze dat (nog) niet.
Dus
aan zowel onvoorwaardelijke liefde als Zelf-Liefde kleven voorwaarden. Voorwaarden
die hen ‘wijs maken’ dat ze van zichzelf houden en onvoorwaardelijke liefde
jegens zichzelf en anderen bezigen. Doen wij dat ook? Wij op de planeet Aarde?
Tijdens
het proces waar mijn Spiritteam en ik in zitten is nu al verscheidene keren
naar voren gekomen en gebracht, dat alles op Aarde (en in de gehele derde dimensie)
een spiegel, een reflectie is voor de hogere dimensionalen om van te leren.
Alles dat hier plaatsvindt kunnen zij op de één of andere manier aangaande hun
eigen levenswijze, zienswijzen of overtuigingen interpreteren als zijnde dat zij
dat ook bij zichzelf terug kunnen vinden. Wel in een andere vormgeving, maar desalniettemin
zijn het reflecties … Want ook voor hen geldt … “Je schept je eigen
werkelijkheid.” En ook dat is iets waar zij zichzelf buiten geplaatst hadden.
De derde dimensie werd gezien als een hologram, waarin ervaringen opgedaan
konden worden. En men vatte dat op als zijnde een spel, wat het geenszins is! En
ik wil hier nogmaals benadrukken dat de derde dimensie geen hologram is en dat het leven op welke planeet dan ook geen spel is!
Dus
ja, wij gebruiken ook beslist voorwaarden voor Zelf-Liefde en onvoorwaardelijke
liefde. Want om onvoorwaardelijk lief te kunnen hebben en dit uit te kunnen
oefenen volg je bepaalde voorwaarden die vaak Zelf-Liefde ondermijnen. Dus op
het persoonlijke vlak kan je Zelf-Liefde ondermijnen, maar ook op het algemene
vlak, met dien verstande om onvoorwaardelijke Liefde uit te kunnen oefenen.
Wanneer
ondermijnt onvoorwaardelijke liefde de Zelf-Liefde. Eén heel groot voorbeeld
hierin is de liefde van een ouder voor diens kind. We weten allemaal dat in
normale gezinssituaties een ouder voor diens kind of kinderen door het vuur kan
gaan wanneer deze niet voor zichzelf op kan komen of wanneer hem/haar onrecht
aangedaan wordt. De ouder die Zelf-Liefde niet in evenwicht heeft gaat niets
uit de weg, zelfs geen situaties die voor hem of haarzelf nadelig is of gevaar
oplevert. De Zelf-Liefde wordt dan volledig terzijde geschoven, men denkt niet
meer aan zichzelf en doet alles voor het kind.
Wanneer
de Zelf-Liefde wel in evenwicht is en ook de onvoorwaardelijke liefde voor het
kind, dan zal er weloverwogen met de situatie omgegaan worden. De ouder
verliest het perspectief niet uit het oog … zelfs bij noodsituaties zal de
ouder de tegenwoordigheid van geest behouden om hulp in te schakelen waar
hij/zij op terug kan vallen tijdens de ‘reddingsactie’. Hier heb ik het uiteraard
over situaties van leven en dood. Maar ook normale situaties waarin de ouder
handelend op moet treden.
De
onvoorwaardelijke liefde en Zelf-Liefde in evenwicht zet er zelfs tot toe aan
dat de ouder voor het hoogste goede van het kind een negatieve beslissing kan
nemen. Wanneer het kind regels gebroken heeft bijvoorbeeld (stelen of liegen) of
in situaties verzeild is geraakt waarin het niet langer meer adequate
beslissingen voor zichzelf kan nemen (bijvoorbeeld drugsgebruik). De ouder zal
dit uiteraard met pijn in het hart doen, maar blijft wel trouw aan zijn/haar
eigen waarden en normen, diens eigen waarheden, en houdt de Zelf-Liefde ook in
ere. Hij of zij weet dat het in diens eigen hoogste goede gehandeld heeft en
ook in het hoogste goede van het kind, ook al protesteert het kind nog zo hard…
… … Het kan hard en onvermurwbaar lijken te zijn, maar uiteindelijk zal het
kind toe kunnen geven aan de juistheid van de beslissing van de ouder of zal
het later gaan begrijpen in hoeverre de ouder accuraat gehandeld heeft.
Voor jezelf
kiezen
Dus
als je Zelf-Liefde in evenwicht wilt hebben, het kent zogezegd beide zijden van
de medaille, ben je dan in evenwicht als je vanuit dat gegeven altijd eerst
voor jezelf kiest? Dat is namelijk ook iets dat ik hier en daar lees dat men
nastreeft om te doen. Werkt dat niet in de hand dat je minder mededogend wordt
voor de medemens? Werkt dat niet veroordeling in de hand? Werkt dat niet in de
hand dat je te laat op situaties en dergelijke reageert? Werkt dat niet in de
hand dat je dingen uit gaat stellen omdat je vindt dat jij zelf eerst aan bod
moet komen. Werkt dat niet in de hand dat je altijd vindt dat altijd jouw zaken
voorgaan? En ga je anderen en andere situaties dan niet als minder belangrijk
zien dan jezelf?
Altijd
eerst voor jezelf kiezen is geen Zelf-Liefde in evenwicht. Hier krijgt het ego
de overhand en zorg je voor een vorm van afgescheidenheid die niet wenselijk
is, je wilt de controle behouden en als jij jezelf daar stevig aan vast blijft
houden zal je uiteindelijk moeten gaan toegeven, dat je datgene wat je wenste
te verbeteren door Zelf-Liefde na te streven slechts vervangen hebt voor iets
dat precies hetzelfde in de hand werkt.
Zelf-Liefde of
angst
Bij
Zelf-Liefde worden dus keuzes gemaakt. Keuzes kunnen de Zelf-Liefde enorm uit
evenwicht gooien. Degenen die de duistere energieën dienen, daar kunnen wij
niet van zeggen dat ze geen Zelf-Liefde hebben. Zij kiezen heel bewust voor
zichzelf en het leven dat ze leiden. Dat doen zij uit Liefde voor zichzelf. Ze
doen er alles aan om dat leven te kunnen leiden vanuit een vorm van Zelf-Liefde
uit evenwicht. Het mondt uit in Macht hebben Over … Maar Zelf-Liefde is het.
Wanneer verdwijnt Zelf-Liefde volledig? Wij zijn tot de conclusie gekomen dat
wanneer iemand die de duistere energieën dient en ervoor kiest om, zoals wij via
berichtgevingen weten, zelfs een kind van zichzelf te doden omdat zij anders
ontmaskerd zullen worden, of zichzelf van het leven beroven om dezelfde reden,
dat dan alle Zelf-Liefde overboord gegooid is en men alleen nog maar door angst
overheerst wordt.
Kunnen
we dat ook zeggen van iemand, die dus niet de duistere energieën dient, die
zichzelf van het leven berooft omdat hij/zij het te moeilijk vindt om het leven
nog langer te kunnen leiden? Er bestaan problemen in diens leven waar niet
overheen te zien valt voor de persoon in kwestie. Is het dan niet juist een
daad van Zelf-Liefde om zichzelf rust te geven. Zijn zij niet juist meedogend
richting zichzelf? … of ze dit nu wel of niet beseffen?
Zelf-Bescherming
En
het volgende dat naar voren komt aangaande Zelf-Liefde is Zelf-bescherming. Iemand
die voor zichzelf opkomt, respecteert zichzelf en zal datgene doen wat nodig is
om zichzelf te beschermen of in veiligheid te brengen. Wij voelen ons vaak
bezwaard, schuldig en onzeker om onze waarheid uit te spreken of een actie te
ondernemen als we niet tot een ander door kunnen dringen, wanneer deze ‘ander’
of ‘anderen’ ons schade berokkenen op wat voor niveau dan ook. Natuurlijk heb
ik het hier niet over naar een wapen grijpen of op de vuist gaan met iemand.
Maar dat je in ieder geval wel vastberaden en met kracht en respect naar voren
brengt wat je bij de ander onder de aandacht moet brengen. Wanneer je dit naar
voren gebracht hebt blijf je bij je standpunt, ongeacht hoe de ander reageert.
Zelf-Liefde
is niet alleen maar regenbogen en zonnestralen zoals we nu kunnen concluderen.
Als we dat nastreven is onze Zelf-Liefde dus behoorlijk uit evenwicht.
Zelf-Liefde in
Evenwicht
Dus
wat is nu Zelf-Liefde in evenwicht? Voel … voel binnenin jezelf waar de Liefde
zich als het ware openbaart. Ik denk dat dit bij iedereen in de borstholte is,
en om precies te zijn in het midden van de borstholte. Een warm gevoel van
Liefde kan je daar gewaar worden. Wanneer je dat voelt voor jezelf en je kunt
naar eer en geweten invoelen en weten dat je van jezelf houdt, ben je in het
stromen van De Ene, is je hart-geest verbinding in evenwicht en zal je
Zelf-Liefde je helpen om tot juiste inschattingen, oordelen, meningen en
beslissingen te komen, vanuit een basis van Liefde. Je kunt adequaat en juist
handelen in moeilijke situaties zonder jezelf uit het oog te verliezen.
Even
wat extra aandacht voor het volgende … Ik heb het over oordelen hierboven en er
bestaat onderscheid in een oordeel hebben, iets of iemand veroordelen of iets
of iemand beoordelen. Het is zaak dit goed gescheiden te houden, want vaak
wordt er gezegd dat we geen oordeel mogen hebben. (de Engelse taal kent daar namelijk maar één woord voor - Judgement).Maar
oordeel heb je nodig om tot een mening te komen en beslissingen te nemen. Het
is de veroordeling van iets of iemand waar we voor op onze hoedde moeten zijn.
In Liefde,
Cobie
Copyright
© 2017, Cobie de Haan. Alle Rechten Voorbehouden. http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/ Voel je alsjeblieft vrij om
deze inhoud met anderen te delen, met vermelding van de auteur en de link van
het originele artikel.
Dat kan ik me heel goed voorstellen. Iets zo ingrijpends gaat je niet in de 'koude kleren' zitten. Je bent je evenwicht even volledig kwijt en moet je 'stuur' weer terugvinden. Je zult vragen hebben die nog niet meteen beantwoord kunnen worden ... tenminste zo ging het bij mij na de acute aanval van de ziekte die ik ontwikkelde. Allerlei reacties komen naar boven en ook vraagtekens. Het enige dat ik je aan kan raden is om het tijd te geven ... probeer rustig te zijn of rust te vinden en antwoorden komen uiteindelijk vanzelf bij je naar boven....
BeantwoordenVerwijderenIk wens je in ieder geval heel veel sterkte toe de aankomende tijd en veel rust ... Licht en Liefde ❤💙❤
Een mooi bericht.
BeantwoordenVerwijderenDank je Cobie