maandag, mei 08, 2017

Update - Liefde/Licht Energie - Ascentie Symptomen & Hoe Zo Goed Mogelijk voor Onszelf te Zorgen - 8 Mei 2017 / Cobie de Haan



Een Korte Update
Liefde/Licht Energie - Ascentie Symptomen & Hoe Zo Goed Mogelijk voor Onszelf te Zorgen
8 Mei 2017 / Cobie de Haan

Ik lees en hoor hier en daar dat het jaar 2017 tot nu toe geen gemakkelijk jaar is voor velen van ons. De steeds weer extreem verhoogde energieën die binnenkomen vanuit de Grote Centrale Zon in ons Universum zorgen ervoor dat we ons moe, lusteloos en uitgeput voelen. We krijgen nauwelijks de kans om ons opnieuw op te laden voor een volgende ronde.
Ook gisteren en zeer zeker vandaag (zie de diagrammen onderaan dit artikel) hakken de Liefde/Licht energieën er weer flink in. Het is echter niet alleen op de dagen zelf dat we dit voelen, maar ook in de dagen erna, wanneer we de nieuwe energieën integreren.
Deze energieën werken eraan om de Schumann Resonantie (hartslag van Moeder Aarde) te verhogen en ook om ons DNA/RNA te activeren. En dit levert dus op twee manieren ascentiesymptomen op. Dus het is bepaald niet vreemd dat wij ons zo uitgeput en lusteloos voelen, want het is bijna een doorgaand proces, met af en toe even een kortdurende ‘pas op de plaats’. (10-06-2018 - dit alles is inmiddels een Oude Waarheid! Want de activeringen van het DNA/RNA komen van binnenuit via de Link met De Schepper. Lees ook het artikel "Twee Zonnen" om te begrijpen dat als de Aarde daardoor uit evenwicht raakt, wij dat dan ook doen!) 
Ik persoonlijk heb extreem veel last van mijn rug de laatste dagen, en dat betreft zeer zeker mijn onderrug. Ook mijn nek kan me er vaak van langs geven. Vermoeid, uitgeput en lusteloos zijn is een doorgaand gevoel. Geïrriteerd raken over het kleinste ding in je leven, wat uiteraard veroorzaakt wordt door de vermoeidheid en lusteloosheid. Gefrustreerd raken omdat je praktisch niets voor elkaar krijgt aangaande wat dan ook. De kleinste inspanning is bijna al teveel. En dus heel, heel veel slapen is bijna een vereiste om je lichaam goed de tijd te geven om te acclimatiseren aan de steeds weer nieuwe situatie.


Het is niet erg om aan je gevoelens en emoties toe te geven, geef ze gewoon de vrije teugel. Het lucht op, het is een uitlaatklep voor alle tegenstrijdige emoties. Als je daarnaast steeds leest dat jij je vreugde moet vinden, dan kan dat net datgene zijn dat de overbekende druppel is. Want hoe doe je dat als jij je niet lekker in je vel voelt zitten? Je bent MENS met al je gevoelens en emoties, en die moet je niet gaan opkroppen want anders vindt het lichaam een andere manier om van alle irritaties en frustraties af te komen, en dan heb je dat ook nog eens erbij bovenop alle (alledaagse bijna) ascentie symptomen.
Vind voor jezelf een ruimte om je even heerlijk te kunnen uiten zonder dat een ander daar last van heeft. Schreeuw, sla op een kussen of wat dan ook, huil … gooi bijvoorbeeld je verontwaardiging over iets eruit … maar laat het eruit komen. Krop het niet op, want dat verslechterd de boel alleen maar. (Mijn buren denken volgens mij inmiddels dat ik ze niet allemaal meer op een rijtje heb zitten, het is hier dan ook behoorlijk gehorig. Maar soms moet het er gewoon even uitkomen)
Wij zijn zo goed geworden met het onderdrukken van onze emoties. Het “Mooi weer spelen” zoals dat heet. Geef gewoon aan anderen toe dat jij je niet al te geweldig voelt, dan kunnen ze er rekening mee houden als het niet gaat zoals het zou moeten gaan, je geeft hen ook de kans om hun mededogen tot uitdrukking te brengen, ze kunnen je ondersteunen. En zij zullen uiteindelijk wat vrijer durven te zijn richting jou als dat zo uitkomt, en kan jij hen helpen. En dat is de manier waarop we weer nader tot elkaar kunnen komen. Eerlijk zijn en niet van, “Hoe gaat het vandaag met je buurman?” … “Oh, goed hoor, en met jou?” … “Ja prima joh.” Terwijl je heel goed weet dat het helemaal niet zo goed met je gaat, en jij je hart wel eens zou willen luchten. Maar onze maatschappij is erop ingesteld dat je ‘zwak’ bent als je toegeeft aan het feit dat er iets niet helemaal is zoals je het graag zou willen hebben. We moeten eerst ‘half dood’ zijn bij wijze van spreken, willen we ervoor uit durven komen dat we iets mankeren.
Daarnaast is lachen ook een heel goed medicijn! Als je niet meteen kunt bedenken waarover je eens flink zou kunnen lachen, laat je dan entertainen door een lachfilm, of een comedyserie op TV. Ik zit momenteel M*A*S*H te bekijken. Het was erg lang geleden dat ik die serie bekeken heb. Ja, het gaat over artsen in een oorlogszone, maar in deze serie wordt zo duidelijk weergegeven hoe humor gebruikt wordt als een vorm van zelfverdediging, ook om via sarcastische humor de dingen duidelijk te houden. Hoe humor het gemoed verlicht en gebruikt wordt om geestelijk gezond te blijven, dingen in het juiste perspectief te blijven bekijken, zeker “Hawkeye” was daar een prachtig voorbeeld van.
Ik bedoel te zeggen, dat we zo gemakkelijk verstrikt kunnen raken in al het serieuze waar we vandaag de dag mee te maken hebben. Het omgaan met onze familie, vrienden en kennissen op nog steeds niet de manier waarop we het graag zouden willen, gewoon omdat ze ons niet geloven aangaande de Ascentie. De serieuze toonzetting van de boodschappen die doorkomen. We moeten dit, we moeten dat, we moeten zus en we moeten zo. Verwerk, verwerk, verwerk … Dus vind ook tijd voor jezelf, gewoon even je gedachten op nul zetten, niets belangrijks aan je hoofd. Dus ja, ik sluit me wel aan bij het voorstel van onze vrienden om onze creativiteit te gaan uiten. Door bijvoorbeeld te gaan schilderen, tekenen, of in de tuin de gaan werken of te gaan wandelen in de natuur (als je daartoe in staat bent) of een luchtig spel op de computer te spelen. Een boek met een luchtig verhaal te lezen… Soms dan moeten we onze geest ook wat rust geven van het al te zware denkwerk. Onszelf even volledig op non-actief zetten, ook daarin kan vreugde gevonden worden…
Dus ja, het is moeilijk. Vertel elkaar via de sociale media als je daar gebruik van maakt hoe jij je voelt, dat je het moeilijk hebt, of hoe jij als je het moeilijk hebt een vorm van ‘verlichting’ weet te vinden. We helpen elkaar op die manier om door de moeilijke dagen heen te komen…
Hieronder de diagrammen van vandaag, inclusief die van de Schumann Resonatie, die een heel wit gebied laat zien. Een geweldige langdurige uitschieter van een verhoogde hartslag van Moeder Aarde. Is het dan vreemd dat wij ons niet al te geweldig in ons vel voelen zitten? Ons lichaam moet zich aanpassen aan die verhoging … we worden aangezet tot. En daarnaast wordt ons DNA ook geactiveerd. Mijn spiritteam wist me onlangs te vertellen dat we inmiddels 6 DNA strengen geactiveerd hebben in ons lichaam. We zitten op de helft … en we zijn er dus nog lang niet….
Naar mijn mening kunnen we dat soort dingen maar beter weten, dan kunnen we ons erop instellen. In een vorige update vertelde ik ook waar we precies zijn in de vierde dimensie. Dat was en is nog steeds 4.1.5.
Heel veel sterkte allemaal!
In Liefde,
Cobie

***********

Fikse Uitschieter van de Liefde/Licht Energie - 8 Mei 2017 





Copyright © 2017, Cobie de Haan. Alle Rechten Voorbehouden. http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/ Voel je alsjeblieft vrij om deze inhoud met anderen te delen, met vermelding van de auteur en de link van het originele artikel.

7 opmerkingen:

  1. Lieve Cobie, dank je wel voor het plaatsen van je hartverwarmende artikel. En nou wil ik even los tegen al die spirituele figuren die alsmaar er op aandringen dat je ondertussen toch al wel moet weten wat je wilt gaan doen met je leven.
    Ik word 62 jaar op woensdag en ik heb me de laatste 10 jaar "de tandjes gewerkt" om dingen te verwerken en in balans te komen. Zowel emotioneel alsook lichamelijk.
    En dan al die energiegolven die op ons afkomen en die ook verwerkt moeten worden.
    Als ik dan lees, dat ik zo ondertussen toch echt wel zinvolle dingen moet gaan doen met m'n leven, dan voel ik me schuldig, dat ik geen vrijwilligerswerk doe of dat ik me dan ook maar moet storten in het healers-circuit (ik ben Reiki-master).
    Ik weet niet wat te doen en ik zou er zo graag op vertrouwen dat ik het wel zal weten als het zover is, dat ik beweging moet komen, maar voor nu wil ik graag genieten en zeg jij me alsjeblieft of dit zo heel raar gedacht is. :D

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. beste Maria,
      Ik zit/zat in het zelfde schuitje, ben 63 en vanaf 2008 met ascentie aan het stoeien. Ik heb een ontmoeting met mijn tweelingziel moeten hebben en die los moeten laten, met al de pijn en ellende die daarbij hoort, en ben er achter gekomen dat je niets moet, ja je moet loslaten, al die dingen die niet vanuit je zelf komen en die niet van jou zijn; laat ze gaan. Daarvoor in de plaats koemn vanzelf de dingen op je pad en je kan zelf kiezen wat je er mee doet. Loslaten is het devies en het komt vanzelf naar je toe!

      Verwijderen
    2. Allereerst Maria, voel je niet schuldig. Je kunt dat doen wat je kunt doen. Het mooie aan alles is dat je tegengas mag geven. Zoek dus een rustig moment en laat eens het achterste van je tong zien richting je spiritteam. Ze luisteren, want ze zijn altijd bij je.

      Wat we vooral niet moeten vergeten is, dat ook de Hogere Dimensionalen in een proces van ascentie zitten en ook lerende zijn. Gun hen dat ... maar ook, verkondig hardop wat je dwars zit, wat je moeilijk vind, en wat je mateloos irriteert of frustreert. Laat hen weten hoe jij er persoonlijk tegenaan kijkt.

      Lees ook mijn tweede update van vandaag, want ik besefte na het schrijven van bovenstaand artikel nog meer....

      Verwijderen
    3. Beste unknown ...

      Het zou best zo kunnen zijn dat het ontmoeten van je tweeling een idee was van je spiritteam om je te laten zien waar jullie beide nog niet in evenwicht zijn met jezelf. Dat dit het grootste streven was om te laten beseffen. Hoe in evenwicht of uit evenwicht, het is maar net hoe je ernaar kijkt, dat weet alleen jij natuurlijk.

      En dat je al het één en ander ervan geleerd hebt lijkt me duidelijk na het lezen van je laatste zinnen. Blijf erop vertrouwen dat jullie uiteindelijk weer zullen herenigen...

      In liefde,
      Cobie

      Verwijderen
  2. Dat we nog niet klaar zijn dat begrijp ik maar wanneer wordt het wat rustiger en hebben we het meest zware achter de rug ? Sinds 8 jaar geleden mijn tweelingziel ontmoet en sinds dien in mega transformatie. Een paar maanden geleden mijn twin los moeten laten uit liefde voor mezelf. Dit traject is prachtig maar loodzwaar en nu steeds met de verhoging van de trilling vind ik het echt heel pittig ( en dan druk ik me nog zacht ui ) graag hoor ik van u u gevoel hierover hoelang het nog zo intens voor ons blijft ( vooral op fysiek gebied kwa uitputting , vernoeidheid enz)
    Lieve groetjes Wendy

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh Wendy ... Zoals je denk ik inmiddels begrepen hebt, zijn we er nog lang niet.

      Het grote heikele punt op het moment is denk ik, dat ook de hogere dimensionalen hun lessen te leren hebben, en we dus min of meer allemaal in hetzelfde schuitje zitten, in een ascentie die voor iedereen nieuw is. Niemand weet precies hoe en wat en waar en waarom. Je spiritteam zal uiteindelijk precies weten wanneer jij en je tweeling min of meer klaar zullen zijn om weer bij elkaar te komen.

      Het zal beslist nog wel intens blijven, alhoewel ik inmiddels ook weet dat er plannen bestaan om ons via de hogere dimensionale genezers bij te gaan staan met alle symptomen, dat in ieder geval de grootste zwaarte ervan af gehaald wordt. Wanneer dat echt tot uitvoering zal komen daar kan ik geen uitspraak over doen.

      Probeer er ook voor jezelf te zijn, we gaan zo gemakkelijk en snel aan onszelf voorbij. Lees ook mijn tweede update van vandaag, en je gaat dan alweer meer begrijpen.

      In Liefde,
      Cobie

      Verwijderen