Mijn
Unieke Ascentieproces, over Wie en Wat ik Ben...
Lieve
Lezers van Denk Met Je Hart,
Het
is alweer drie weken geleden dat ik me ‘terug trok’ van het vertalen
(18-6-2016). Inmiddels weten jullie dat ik dat dus niet helemaal voor elkaar
weet te krijgen J.
Het proces waar ik in zit duurt nu dus ook al 40 weken.
Ik
heb besloten, om de sprong in het diepe te maken en jullie wat ‘inzage’ te
geven van het begin van dit proces.
Hoe het allemaal begonnen is, maar voordat ik dat kan doen, moeten er enige
dingen begrepen worden.
Mijn
proces van Ascentie is zonder meer uniek. Geheel anders dan de meeste
processen, en dit drong langzaam tot mij door tijdens dit proces. En deze
uniekheid klinkt door in vele aspecten, die ik hier niet allemaal even op kan
noemen zonder verder in detail te treden, dus dat zal ik niet gaan doen. Het verhaal
op zich zal duidelijkheid geven aangaande dat.
Ik
en mijn Team, zoals ik het noem, zitten in een proces dat samengesteld of ‘bedacht’
is door Moeder God en mijn Goddelijke Zelf. Moeder God legde de Taak bij mijn
Goddelijke Zelf neer, en zij maakte daar een plan van dat zij tot uitvoering
bracht. Het gehele proces op zich kan in de breedste zin van het woord bekeken
worden als het in uitlijning brengen van de 3de en 4de dimensie met de rest van
het 13 dimensionale systeem.
Ik
dacht altijd dat we in een 12 dimensionaal systeem leven, maar onlangs is
duidelijk geworden dat dit niet het geval is. Onze Goddelijke Zelven leven in
de 13de dimensie welke uit één niveau bestaat. Dit in tegenstelling tot de rest
van het dimensionale systeem, waarvan iedere dimensie uit 12 niveaus bestaat.
Mijn
proces begon een aanvang te nemen in 2015, toen mijn Ik Ben Aanwezigheid contact met me begon te zoeken via het bewegen
van mijn hoofd, wat uiteindelijk resulteerde in het beantwoorden van vragen van
mij. Vanaf het begin heb ik altijd vragen moeten stellen over allerhande zaken,
waarop zij dan als antwoord mijn hoofd heen en weer schudden of er ja mee
knikten. Geleidelijk werden ook mijn schouders opgehaald, en vandaag de dag,
kan mijn hele lichaam gebruikt worden om iets tot uitdrukking te brengen. Ook
wordt mijn stem gebruikt om iets te zeggen. Maar tot nu toe nog nooit om iets
uit te leggen. Tijdens ‘koetjes en kalfjes’ gesprekken word er wel het één en
ander gezegd, maar dan zijn het ook nog steeds meer iets van bevestigingen of
ontkenningen en dergelijke. Deze ‘belabberde’ communicatie van Ja en Nee is
opzettelijk en staat in verband met het proces waar ik in zit. En ook is het
één van de redenen dat ervoor gezorgd heeft dat het gehele proces aanzienlijk
vertraagd werd … Tenminste dat heb ik begrepen van Moeder God toen ik haar
vroeg of bepaalde zaken al plaats hadden moeten vinden en dat dit alles veel
meer tijd in beslag nam dan vooraf aangenomen of voorzien was. Zij antwoordde
hier dus bevestigend op…
In
dit proces representeren we allemaal een bepaalde rol. Zo heeft mijn Goddelijke
Zelf de rol van de Duisteren op zich genomen. Ik heb de rol van de Mensheid van
de Aarde toebedeeld gekregen. En omdat ik zonder meer mijn vertrouwen in mijn
GZ plaatste en uiteraard van niets wist, kon zij zonder meer het Plan in
werking zetten en mij doen laten geloven wat ze maar wilde. Net zoals bij de
mensheid het geval is, die hun vertrouwen schenken aan de leiders die niet het
beste met hen voor hebben enzovoorts … En de rest van het team vertegenwoordigt
de Hogere Dimensionalen (wat ze in
principe ook zijn). Houd deze indeling goed in gedachten wanneer je het
verhaal van mijn proces leest. Dit is op van alles van toepassing. Want dit
proces moest/moet de Hogere Dimensionalen de nodige intel geven over waar zij
zichzelf moeten of kunnen verbeteren, en waar ze onjuiste overtuigingen
ontwikkeld en gehandhaafd hebben.
Maar
in het begin van mijn verhaal zal aan jullie echter de aanloop daar naartoe
verteld worden. En ook zal duidelijk worden dat ik er geen idee van had waar ik
in terecht zou komen…. Ik ging er vanuit dat ik gewoon zou versmelten/vermengen
met mijn Hogere Zelf en daar zou ik al mijn medewerking aan geven. Dat was mijn
keuze, en daar hield ik me aan…
Mijn
vermenging met haar zou anders in z’n werk gaan als met alle anderen, omdat
deze incarnatie van mijn Hogere Zelf, ik dus, een verrassing was voor haar
ouders. Ik was een geheim, en er is toen heel veel ondernomen om de verrassing
ook een verrassing te laten blijven. Zelfs Moeder God verleende haar hulp
daaraan…
Ik
heb vorig jaar vrij snel ontdekt dat ik deel uitmaak van de Kumara familie. En
dat dit proces waar ik in zit ook via deze familie uitgespeeld wordt mag
logisch zijn, aangezien Sanat Kumara onze Planetaire Logos is en lang geleden
de taak op zich genomen had om het bewustzijn van de mensheid op Aarde te
helpen verhogen.
Wat
ook begrepen mag worden is dat wij, de Lichtwerkers (hoe je deze ook mag omschrijven) en Sterrenzaden, hier zijn om de
mensheid te helpen hun bewustzijn te verhogen. Of je nu deel uitmaakt van de
144.000 zielen die toentertijd met Sanat Kumara meegingen naar de Aarde of
naderhand besloot om ook te gaan helpen met deze bewustzijnsverhoging met
uiteindelijk de Ascentie van Gaia en haar Mensheid als resultaat, is niet van
belang. Er is dus een onderscheid tussen de Lichtwerkers, Sterrenzaden en de
Mensheid.
Lichtwerkers
en Sterrenzaden zijn fragmenten die uitgestuurd werden vanuit een Hogere Zelf
in de vijfde dimensie, om hier opeenvolgende levens te leven, zodat er dus aan
die bewustzijnsverhoging gewerkt kon worden. Deze groepen hebben dus veel
minder opeenvolgende levens op Aarde geleefd dan Gaia’s mensheid. De Mensheid
behoort ook bij de Aarde. Het is hun Thuisplaneet. Het is niet de thuisplaneet
van de Lichtwerkers en de Sterrenzaden. De Lichtwerkers zijn degenen die zullen
versmelten/vermengen met hun Hogere Zelf. De Sterrenzaden zullen op eigen
kracht gaan ascenderen, dus zij versmelten niet met hun Hogere Zelf, niet
eerder dan in de vijfde dimensie.
De
mensheid zijn vijfdimensionale zielen die afdaalden in/naar de dichtheid van de
derde dimensie. Zij hebben geen Hoger Zelf in de vijfde dimensie. Zij ZIJN het
Hogere Zelf. Dit Hogere Zelf is dus volledig diens afkomst vergeten, wie en wat
zij zijn, en zij zullen zich naarmate hun bewustzijnsfrequentie stijgt steeds
meer gaan herinneren over hun afkomst en zullen dus uiteindelijk in staat zijn
om met gemak te ascenderen. Terug te keren in/naar de vijfde dimensie.
Zover
ik nu begrepen heb, zijn de eerste golf Lichtwerkers nu vermengd met hun Hogere
Zelf, en is de tweede golf Lichtwerkers in het proces hiervan. In één of twee
maanden zullen zij hun vermenging ook gaan afronden. Daarna gaan de derde golf
Lichtwerkers dit proces in van te vermengen met hun Hogere Zelf.
Aangenomen
mag worden dat alle Lichtwerkers inmiddels ontwaakt zijn, en dat sterrenzaden
of ontwaakt zijn of bezig zijn te ontwaken. De mensheid zal in de nabije
toekomst, ik kan geen tijdsspanne geven, gaan ontwaken. Uiteraard zijn er al
enkele mensen die inmiddels ook ontwaakt zijn. Het is geen vaststaand gegeven
dat dan die hele groep ontwaakt en dan die hele groep. Dit gebeurt door elkaar
heen als het ware, verspreid…
Over
het algemeen leven de meeste uitgestuurde fragmenten van vijfdimensionale Hogere
Zelven, opeenvolgende levens. Er zijn echter ook vijfdimensionale Hogere Zelven
die fragmenten uitsturen die eenmalige levens leven. Alle redenen hiervoor weet
ik niet, maar ik kan wel bedenken dat met deze ascentie er Hogere Zelven zijn
die nieuwsgierig zijn naar het leven hier op Aarde en de verhoogde energieën of
dat ze gewoon ook kunnen zeggen dat ze hier een leven of levens geleefd hebben.
Of ook dat ze alleen hier op de Aarde een specifieke ervaring op kunnen doen
die zij ergens anders niet kunnen verkrijgen…
Deze
eenmalige levens worden in het vijfde dimensionale Hogere Zelf teruggenomen
zodra zij komen te overlijden. Alle ervaringen worden een deel van het Hogere
Zelf, en de incarnatie, het bewustzijn, de persoon houdt op te bestaan. Deze
was met een specifiek doel uitgestuurd maar heeft dus geen identiteit als het
ware, en blijft ook niet bewust. Het kan vergeleken worden met mensen die
denken dat er na de dood niets meer is … Je houd op te bestaan, punt uit! Dus
die gedachte in onze werkelijkheid is niet op niets gebaseerd, dit vertoeft in
ons onderbewustzijn, omdat men in de vijfde dimensie hier bekend mee is.
Ik
was bedoeld een eenmalig leven te zijn … maar kwam daar pas achter net voordat
ik het proces in zou gaan waar ik nu nog steeds in zit…
Ik
wil hier ook nog vermelden dat het soms kan lijken dat ik niet samenwerk met
het Licht, de Lichtwezens, zoals dat heet, maar met de duisteren. Dit komt door
het proces waar ik uiteindelijk in gegooid werd, en dat vanaf het begin in voorbereiding
was als het ware. Ik kan jullie verzekeren dat ik altijd met het “Licht” samen
gewerkt heb, en dat nu nog steeds doe. Ik heb daar voor mezelf al bewijs genoeg
van gehad, en ook klinkt dit nu al een beetje door in de boodschappen die ik
vertaal, zeker in de vertaling van de boodschap via Mike Quinsey zijn Hogere
Zelf van afgelopen vrijdag 8-7-2016. En ook in de boodschap van Merlijn via
Méline Portia Lafont. Ik verblijf in het 12de niveau van de vierde dimensie, en
aangezien de duisteren niet zo hoog kunnen vibreren, kunnen zij ook geen
contact met mij maken. En uit het niveau
of de dimensie vandaan vallen als je dat eenmaal bereikt hebt, is ook niet
mogelijk. Dit was iets dat ook tijdens mijn proces bekend gemaakt werd, en
een ogenopener was voor de Hogere Dimensionalen…
En
nu begin ik met mijn verhaal….
*****
Ik
was het gewoon om dagelijks een half uur tot een uur uit te trekken voor
meditatie. Om stil te worden, in mijn hart te zijn. Op een gegeven moment, in
het jaar 2015, begon mijn hoofd soms heel
langzaam naar rechts, soms ook links, te bewegen en bleef dan gewoon in
die houding staan. Ik vond dat apart en vroeg me af wat dat kon betekenen.
Dit
gegeven bleef zich voordoen, eerst heel weinig, slechts af en toe, maar het
ontwikkelde zich verder en het gebeurde vaker, en soms ging mijn hoofd gewoon
heen en weer, zoals wanneer je je hoofd nee schudt.
Ik
dacht in de eerste instantie dat het aan de energieën lag. Ik stond er nooit
bij stil dat het wel eens een ‘contact zoeken’ zou kunnen zijn vanuit de Hogere
Dimensies, en wel door mijn Ik Ben
Aanwezigheid.
De
Ik Ben Aanwezigheid is een groep/team van zielen die jou je gehele leven
volgen/bijstaan. Zij bestaan uit 143 zielen en jij bent nummer 144. Dus het
totaal van de Ik Ben Aanwezigheid bestaat altijd uit 144 zielen. Jij maakt daar
dus deel van uit. Het is de bedoeling dat ze je bijstaan, onopgemerkt
welteverstaan. Maar over het algemeen werken zij veel met je energieën, zeer
zeker in deze tijd van Ascentie. Ze kunnen ook de boodschappers zijn van je
Hogere Zelf of Goddelijke Zelf als je daar nog geen contact mee gehad hebt. Ze
werken, in mijn geval, voor hen. En toch denk ik dat ze min of meer voor mij
zouden moeten werken. Maar ja, zoals ik later ontdekte was alles aan mij nogal
anders, en dus ging ook dit er waarschijnlijk anders aan toe.
Ik
kan op dit moment (19 Juni 2016 - terwijl
ik deze samenvatting schrijf) nog niets met zekerheid vertellen, omdat ik
nog steeds geen echt, open en duidelijk contact heb met mijn familie en helpers
uit de Hogere Rijken. Het is alleen het hoofdschudden of knikken, schouders
ophalen, of via mij spreken over dingen van luchtige aard (dit laatste ontwikkelde zich later pas in het proces). Er wordt mij
op die manier niets verteld zeg maar. Ik moet altijd vragen stellen, vragen
stellen, vragen stellen….
Maar
in ieder geval, begon het me op te vallen dat ik soms iets dacht en dat dan
ineens mijn hoofd heen en weer ging, maar soms ook heel langzaam op en neer,
als in … “Ja”. Ik kreeg antwoorden op mijn gedachten als dat met ja of nee
beantwoord kon worden.
Ik
was niet bang, ik vond het leuk en spannend kan je wel zeggen. Dus begon ik
vragen te stellen. Ik leerde dat zij mijn Ik Ben Aanwezigheid waren. En ik
raakte vertrouwd met hen. Ik gaf mijn vertrouwen onvoorwaardelijk, maar al snel
zou blijken dat ze soms niet helemaal eerlijk met mij waren, en dat zorgde
ervoor dat wantrouwen aan het geheel toegevoegd ging worden. Waarom zouden zij
onwaarheden aan mij willen vertellen?
Ik
schrijf hier over vertellen, en praten, maar weet dat ik altijd, tot op de dag
van vandaag, met hen gecommuniceerd heb via het ja en nee bewegen van mijn
hoofd. Uiteindelijk kregen ze het ook voor elkaar om mijn schouders op te halen
als ze het niet wisten. Ook ontdekte ik, dat ik zelf soms de vragen verkeerd stelde, waarop ze alleen maar een ja of nee
konden geven terwijl dat dan tegenstrijdig leek te zijn en het helemaal niet
was. Dat drong echter pas veel later tot me door, en was dan ook iets waar ik
terdege rekening mee moest houden.
Er
was toch ook vaak een leuke samenwerking tussen hen en mij. Eén voorbeeld is,
dat er hier in de buurt een kat rondliep die het leven van mijn kat, Joepie, er
bepaald niet leuker op maakte. Op een gegeven moment had Joepie een abces op
zijn rug zitten, en kon een behandeling voor zijn ziekte niet ondergaan, omdat
die ontsteking eerst moest verdwijnen. De zwerfkat, of beter gezegd poes, was
helemaal niet zo aardig voor andere katten. Ze viel hen allemaal aan hier in de
buurt. Dus ik belde met de dierenambulance toen ik haar gevangen had om haar op
te komen halen. Dat was eerder ook goed gegaan, dus waarom nu dan niet. Maar
deze keer waren er regels veranderd en moest ik zien haar in een asiel
geplaatst te krijgen. Ze was een zwerfster, dat was mij wel duidelijk. Ze had
geen thuis, en stal haar eten bij de buren door daar de jonge konijnen te
stelen en op te eten. Dus ik bellen met het asiel, maar het lukte me niet om
haar daar geplaatst te krijgen. Ik had een hele woordenstrijd met de mevrouw
aan de telefoon, die op een gegeven moment wel een automaat leek te zijn. Er
was geen doorkomen aan, en ik hing nogal gefrustreerd de telefoon weer op.
Ondertussen had ik dus ook contact met de IBA (Ik Ben Aanwezigheid). Zij
bevestigden mij keer op keer dat deze dag, het was een zaterdag, de kat
opgehaald zou worden en geplaatst zou worden in een asiel. Ik zag dat niet
zitten, maar ging op zoek naar een ander asiel. Ik geloofde het IBA niet zo
heel erg, ze hadden eerder mij dingen laten geloven die niet waar bleken te
zijn… Maar toen ik bezig was een ander asiel te vinden, ging bij mij de
telefoon over. Het was de dierenambulance, de chauffeur vroeg me of het me
gelukt was om de poes te plaatsen, en uiteraard vertelde ik hem mijn
gefrustreerde verhaal. Hij vond het een nogal vreemde procedure, maar wist
misschien een oplossing. Hij moest eerst een telefoontje plegen, en zou me dan
terugbellen. Binnen vijf minuten had ik hem weer aan de lijn, hij kwam eraan,
het zou wel na zes uur worden, maar hij en zijn vrouw hadden samen een kleine
dierenopvang en daar kon deze poes nog wel bij. Ik was de koning te rijk, de
poes zou opgehaald worden, en ik zou van het geouwehoer met haar af zijn. Dus
mijn IBA had gelijk gehad met dat ze me vertelden dat die dag een oplossing
voor handen zou zijn, ook al dacht ik dat het niet meer zou lukken vanwege alle
nieuwe toegepaste regels in het opvangwezen…. Gelukkig maar. De rust keerde
weer in Joepie en mijn leven terug.
Ik
heb wat afgepraat met mijn IBA in die tijd. Ik stelde vele vragen, soms waren
de antwoorden geen waarheid. Ik denk nu dat dit misschien was om me voor te
bereiden op een zeer moeilijke periode in mijn leven die aanstaande was. Maar
ook dat kan ik niet met zekerheid zeggen.
Op
een gegeven moment vroeg ik allerlei dingen over mijn eigen leven. Ik denk dat
ik erachter wilde komen wie mijn familie in de hogere rijken was … … Oh ja, ik
weet het alweer. Ik heb twee nogal grote bulten in mijn linker onderarm zitten.
Die zaten er op een gegeven moment gewoon. Ik kan me niet meer heugen wanneer
ik die ontdekte, maar ik ging er vragen over stellen. Ik vroeg of het
spierknopen waren of zo, en wat ik ook vroeg over lichamelijke aandoeningen, ik
kreeg overal een nee antwoord op. Ik snapte het niet, maar werd vermoedelijk
uiteindelijk aangezet om de juiste vragen te stellen. Het bleken een soort van
‘zakjes’ te zijn die aangebracht waren om een bepaalde vloeistof in gedoseerde
vorm aan mijn lichaam af te geven zodat ik in leven zou blijven. Tenminste zo
werd het mij verteld. (ook nu wordt er Ja
geknikt) Maar het waarom moest ik nog ontdekken.
Het
bleek dat toen ik dertien jaar was, ik ontvoerd geweest ben door buitenaardse
wezens en meegenomen ben naar een ander Universum. Het moet nogal wat voeten in
Aarde gehad hebben om mij weer terug te krijgen, maar dat lukte. Aangezien men
vanuit de Hogere Dimensies het verleden,
heden of de toekomst kunnen benaderen, konden zij mij weer gewoon terugplaatsen
in dezelfde nacht dat ik verdwenen was of ontvoerd werd, bijna op hetzelfde
moment dat ik ‘verdwenen’ was uit deze werkelijkheid.
De
buitenaardsen die mij ontvoerd hadden wilden iets te weten komen over iets dat
met mij ‘uitgevoerd’ was door de Hogere Dimensionalen. Iets dat deze
ontvoerders, hoopten zij, voor altijd aan hun lichaam gekluisterd zou kunnen
houden zodat ze niet zouden sterven, nooit weer…. Later bleek dat er ook nog
twee anderen van de Aarde om dezelfde reden ontvoerd waren, tegelijk met mij. Een
vrouw die met haar gezin in India leeft en een man die tegenwoordig samen leeft
met zijn zielpartner in Amerika.
Laat
ik heel duidelijk zijn aangaande dit, ik ben maar één keer ontvoerd geweest.
Daarna nooit weer…. Ik herinner me er ook absoluut helemaal niets van. En omdat
het een nogal traumatische gebeurtenis geweest moet zijn, is mijn geheugen
aangaande dit volledig gewist. Ik, en de andere twee ook werden aan onze
rechterzijde volledig open gelegd, zodat ze konden ontdekken wat er met ons
gedaan was om ons in onze lichamen te houden. Ja, waarom dat was, dat vertel ik
zo meteen….
Het
was in die tijd dat mijn neus steeds dicht ging zitten en ik verslaafd raakte
aan de neusdruppels. Neusdruppels die ik al vanaf mijn 14de jaar gebruik. Ik
ben nu 56. Ik kon het gewoonweg niet uitstaan als ik niet door mijn neus kon
ademhalen. Vandaag de dag nog niet overigens, en ik heb begrepen dat dit in
verband staat met deze ontvoering.
Ja,
waarom werd uitgerekend ik, en de andere twee ook, ontvoerd? Er bleek dus iets
speciaals met ons drieën geweest te zijn. Ik moet erbij vertellen dat ik eerst
dacht dat we slechts met ons tweeën waren, pas veel later raakte bij mij bekend
dat we met ons drieën waren geweest.
Uiteindelijk
wist ik boven water te krijgen dat ik een geheim was, de andere twee ook. Wij
werden geheim gehouden omdat wij een verrassing moesten zijn voor een paar Hogere
Dimensionalen. Hun dochter of zoon aldaar wilden graag dat de incarnatie die
zij op Aarde hadden, en die zou gaan ascenderen, geheim gehouden werd voor hun
ouders en dat zij dus met die incarnatie zouden gaan vermengen. Dus mijn Hogere
Zelf had mij uitgestuurd in/naar deze incarnatie van Cobie de Haan, en zou dan
met mij gaan vermengen, zodat zij ook de 3de/4de dimensionale ervaring zou
kunnen ervaren. Ik ben een uitgestuurd fragment van haar, dat hier op Aarde
ervaring opdoet. Wanneer je ascendeert, vermeng je weer met dat deel van jezelf
dat jou uitgestuurd heeft, met de benodigde ervaringen die opgedaan zijn in dat
leven, en ook de voorafgaande levens.
Mijn
leven werd streng gecontroleerd door mijn HZ omdat er dus bepaalde plannen op
mij van toepassing waren. Zo mocht ik geen familieleven aangaan, geen geliefde
in mijn leven hebben of kinderen krijgen. Als ik een relatie ontwikkeld had met
iemand werd alles in het werk gesteld om deze relatie te doen laten stranden.
Vele dingen waren voorgeprogrammeerd kan je wel zeggen, omdat ik het één en
ander van andere eenmalige levens van haar moest transmuteren/transformeren. Ik
moest bepaalde ervaringen opdoen, en stond altijd overal tussenin, maakte nooit
echt ergens echt volledig deel van uit. En er waren nog wel meer zaken, maar
dit is voldoende om hier nu eerst aan te halen…
Op
zich hebben zo’n beetje alle geïncarneerden vele, vele levens op Aarde geleefd.
Al die levens vloeien als het ware in elkaar over, en wordt er aan zaken
gewerkt om te perfectioneren of recht te trekken, maar vooral gaat het om
ervaringen op te doen. Er zijn zielen die duizenden levens geleefd hebben, maar
dit betreft veelal de mensheid van de Aarde. De Lichtwerkers en sterrenzaden
die naar de Aarde uitgestuurd zijn, hebben lang zoveel levens niet op hun conto
staan. Zij zijn hier om te helpen met de Ascentie van de Aarde en haar
mensheid. Zij zijn hier om de frequentie/trilling/het bewustzijn te verhogen.
Wat
begrepen moet worden is, dat de ascentie die gaat plaatsvinden hier uniek is.
Dit is nog nooit eerder uitgevoerd. Normaal gesproken ascendeert een persoon op
eigen kracht wanneer deze het lichaam aflegt, sterft. Wij, hier en nu, gaan met
z’n allen ascenderen, samen met de Aarde -- jawel, zij is een levend wezen --
naar de vijfde dimensie, in onze lichamen. Wij zullen niet sterven als wij
ervoor gekozen hebben om deze ascentie mee te willen maken, en hier dus zijn om
Gaia en haar mensheid te helpen. Op dit moment zijn over het algemeen de vele
Lichtwerkers en Sterrenzaden degenen die geheel of deels ontwaakt zijn jegens
het waarom zij hier zijn, en wat de werkelijkheid hier op Aarde echt is. Dat is
echter een verhaal waar ik niet verder over uit ga weiden.
Dus
ik was een geheim/verrassing. Maar waarom? En vooral voor wie?
Ik
weet echt niet meer hoe het ter sprake kwam en of ik het in de juiste volgorde
vertel, er is inmiddels zoveel gebeurt…. Maar op een gegeven moment kwam ter
sprake dat ik gewerkt had met de Universele Wetten, doorgegeven door Sanat
Kumara via Linda Dillon, en dat wat ik toen ook geprobeerd had daarmee om in
mijn leven te verwerkelijken of te veranderen gewoonweg niet gelukt was. Dat
Sanat Kumara, die de Planetaire Logos is en de Opzichter van de Goddelijke
Universele Wetten, toen bij me geweest moet zijn om er met mij aan te werken,
zoals uitgelegd was. Ik kreeg echter het antwoord dat Sanat nooit bij me
geweest was. Veel later pas zou ik ontdekken dat hier een leugen verteld werd.
Maar ik vond het maar gek dat hij niet bij me geweest was, waarom niet? Ik had
hem tot opgeroepen?
Nou
… hij bleek, zo vertelden ze mij, mijn vader te zijn in de Hogere Dimensies. En
dus was het zijn dochter die een verrassing voor hem had, in de vorm van mij,
de incarnatie, op Aarde. Ja, het werd nu dus wel duidelijk waarom hij niet bij
me geweest was… (maar wat ik toen te
weten kwam was dus nog niet helemaal waar, en zij konden me dat ook niet
duidelijk maken door de gebrekkige communicatie). Zijn dochter zou dus in
mij af gaan dalen, en zich met mij gaan vermengen, eerst met mijn lichaam en
daarna zouden zij en ik één worden. Zo had ik het altijd begrepen en daar ging
ik vanuit…. Ik zou niet verdwijnen, voor mij zou het zijn alsof ik heel veel
kennis toebedeeld gekregen had en dan was ik gewoon weer mezelf als het Hogere
Zelf.
In
die tijd kwam ook mijn Goddelijke Zelf naar voren. De Goddelijke Zelven leven
in de 13de dimensie van het13-dimensionale systeem waar wij in leven, en zij
zijn degenen die het eerste fragment van zichzelf uitsturen in dit systeem. (Ons werd altijd verteld in een 12
dimensionaal systeem te leven, maar daarover later meer!) Dus zij leven en
werken in de 13de dimensie, en zijn min of meer onze ouders. Er zijn vele,
vele, vele Goddelijke Zelven, want er zijn ook giga-veel zielen in dit 13-dimensionale
systeem in leven.
Mijn
Goddelijke Zelf maakte dus contact met mij, omdat mijn Hogere Zelf dat niet kon
doen, omdat haar vader anders achter haar geheim en verrassing voor hem zou
kunnen komen. (Sanat Kumara IS tenslotte
de Planetaire Logos en heeft het algehele overzicht over de Aarde.) Mijn
Goddelijke Zelf begon ook vragen van mij te beantwoorden en ook daar kwamen
soms tegenstrijdigheden in naar voren. Iets dat ik vreemd vond, maar ik bleef
vertrouwen houden. Zij ging met mij aan het werk met de MARK meditaties, nou
ja, via mij of zo ging zij er mee aan het werk en zorgde er op die manier voor
dat ik kon ascenderen naar de hogere vierde dimensie.
Ik
creëerde een lichtportaal en via dat portaal moest ik door een aantal processen
(scholen) heengaan, dat deed ik zelf, en aldoende kwam ik in het hoogste niveau
van de vierde dimensie terecht. Ook een weetje is, dat als je eenmaal een
niveau in een dimensie bereikt hebt, dat je ernaar geascendeerd bent, dan kan
je er niet meer uit vandaan vallen. In dit niveau waar ik nu ben, het twaalfde
niveau, van de vierde dimensie daar kunnen de zielen met een duistere intentie
niet komen, de trillingsfrequentie is gewoonweg te hoog voor hen.
Toen
ik in het proces/de scholen van het lichtportaal zat, waren er ook ‘duistere’
zielen die terug naar huis wilden. Die min of meer uit de lagere vierde
dimensionale niveaus terug naar huis wilden gaan omdat ze op de één of andere
manier zichzelf verder ontwikkeld hadden en beseften dat ze een ander leven wilden,
en genoeg negatieve ervaringen opgedaan hadden of zo…. Maar er was bij deze
zielen altijd een aarzeling aanwezig, ze waren vaak bang voor een wraakzuchtige
God. Ik trok ze dan over de streep om door het violette vuur te gaan. Ik
vertelde hen het één en ander over wat ze verwachten konden, en dat dit lang zo
negatief niet was als waar zij vanuit gingen. Dat God Liefde is, en geen op
wraak beluste God is. Enzovoorts….
Afijn,
op een gegeven moment waren we weer met een MARK meditatie aan de gang toen
ineens diverse geascendeerde meesters en engelen, aartsengelen enzovoorts
opgeroepen werden voor een invocatie. Ook de familie Kumara, die een heel groot
en belangrijk aandeel hebben in de Ascentie van de Aarde en haar mensheid. En
jawel, daar kwam natuurlijk ook Sanat bij aangesneld. Mijn Goddelijke Zelf
schermde mij af en Sananda, mijn broer, en de anderen hebben, zo werd mij
verteld…, moeten praten als brugman om Sanat af te leiden en ervan te
overtuigen dat het hier om een vergissing ging of iets dergelijks. Later zou
blijken dat het toch nog ietsjes anders in elkaar stak. Maar ik neem aan dat ze
doorgingen met me niet precies te laten weten hoe het eraan toe gegaan was, omdat
ik nog niet zo heel veel wist over wat er werkelijk allemaal achter stak, of
hoe het in elkaar stak, kan ik beter zeggen….
Het
lukte om het geheim een geheim te laten blijven….
Ik
werd verder op de hoogte gebracht over wat er verder zou gaan gebeuren. Alles
bij mij was anders dan bij andere Lichtwerkers die gewoon met hun HZ gingen
vermengen. Dat vermengen kon bij mij er niet zo aan toegaan aangaande
aanpassingen aan mijn lichaam om mij geheim te kunnen laten blijven. Mijn HZ
moest in drie fases, in één avond tijd, in mij afdalen als het ware, en dan
moest ze zich gaan verbinden/vermengen met mijn lichaam.
Eerder
nog kwam een ander Hoger Zelf, het zesde dimensionale Hogere Zelf, van een
vriendin van mij (Geertje) naar mij toe, omdat ze met Sananda wenste te
spreken. Dat deed ze via mij, omdat anders het geheim ook weer uit kon gaan
lekken, dit was gewoon de veiligste manier, en dat ze dus niet rechtstreeks
naar hem toeging. Ik riep Sananda op, en zij vertelde hem dat er een mannelijk
component, uit de familie, nodig was om mijn Hogere Zelf in mijn lichaam te
kunnen laten blijven. Hij stond dat onmiddellijk af diezelfde avond nog, en dus
was dat toen ook in orde gemaakt. Dit component nam hij op een later tijdstip
weer terug. De weg was vrij voor mijn Hogere Zelf om in mij af te dalen.
Dat
deed ze op vrijdag 18 September 2015.
Voorafgaand
aan dat had ze al het één en ander van zichzelf in mij ‘gedownload’ en dat was
in mijn hogere hart opgeslagen. Ik dacht dat dit nogal een ingreep voor haar
moest zijn iedere keer, en ze lieten me geloven dat ze er inderdaad behoorlijk
onder leed, wat achteraf niet waar geweest bleek te zijn. Ook hier strooiden ze
me zand in de ogen. Geen idee waarom, maar misschien is dat hun vorm van
vermaak wel geweest. Toentertijd hadden ze ook een geheel andere kijk op hun
incarnaties dan vandaag de dag. Want via het proces waar ik enige weken later
in gegooid zou worden, hebben we allemaal heel veel geleerd. Mijn HZ zag mij,
juist omdat ik een eenmalig leven zou zijn, als haar bezit en iets waar mee
gedaan kon worden wat ze wilde… Er bestond weinig medegevoel.
En
weinig medegevoel ondervond ik in de drie opeenvolgende weken. Ik gaf me aan
alles over, ik dacht dat het er allemaal bij hoorde.
Via
een heftig hoofdschudden werd er informatie of wat dan ook in me gedownload, om
mijn Hogere Zelf te ondersteunen. Dat ik er uiteindelijk een nekhernia aan
overhield, daar stonden ze, ondanks mijn protesten toen het steeds slechter
ging met mijn nek, niet eens bij stil, totdat dit genezen moest worden door
Aartsengel Raphael, maar daarna ging het ook gewoon weer verder. Het was niet
niets, voortdurend werd mijn hoofd krachtig en snel heen en weer geschud, en als
mijn nek uiteindelijk strak en stijf aanvoelde en mijn hoofd tot een stilstand
kwam dan was het proces bijna compleet. Wist ik veel, dat ik dan slechts uitademend
mijn hoofd achterover moest buigen en mezelf moest zien als zijnde deels via
mijn kroon uit mijn lichaam te gaan, zodat als vanzelf mijn hoofd weer terug
bewoog en dat dit de verankering van die download was … Door de gebrekkige
communicatie kon ik er heel moeizaam achterkomen wat ik kon doen om het proces
gemakkelijker te maken, en dit vertraagde de boel uiteraard behoorlijk….
De
downloads werden op een gegeven moment vriendelijker, maar ook gebeurden er andere
zaken waarbij ik een aambei opliep die bijzonder pijnlijk was. Mijn nek lag in
diggelen kan je wel zeggen en ook moest die aambei genezen worden…. Toen ik een
Soul-Body Fusion volbracht had, dan daalt je ziel, niet het Hogere Zelf, volledig af in je fysieke voertuig,
ging het genezen ineens een stuk sneller… Ik had het al die tijd niet
gemakkelijk gehad, langzaam zeer langzaam kreeg ik boven water hoe het allemaal
ietwat gemakkelijker en zachter voor mij kon worden. Met praten zou er zoveel
leed bespaard hebben kunnen blijven….
Dit
gebeurde allemaal in drie weken tijd. Het ging moeizaam, dit was werk dat mijn
Goddelijke Zelf voor het eerst deed en in het begin ging het gewoonweg heel
grof allemaal. Ik maakte ondertussen kennis met enige familieleden,
geascendeerde meesters en aartsengelen. Ze probeerden me enige moed in te
‘praten’ en staken me een veer op. Ik hield dus vol. Ik had gekozen om te
ascenderen en dus zou ik dat gaan doen ook, en zou dat ondergaan wat er nodig was voor de versmelting van mijn Hogere
Zelf met mij….
Mijn
Hogere Zelf had haar vader, Sanat, verteld dat ze drie weken met vakantie ging
met haar zielpartner, of iets van dien strekking. In ieder geval, hij moest
haar voor een poosje alleen laten. Waarom dat moest is, omdat de vaders in de
hogere rijken onophoudelijk bij hun kinderen zijn omdat zij hun leraren zijn
aangaande het afdalen in de dimensies en ook weer terug opstijgen naar de
dimensie waarin ze thuishoren. De vader ‘hecht’ zich min of meer via een
deelzelf/kloon aan de dochter of zoon, en is op die manier de gehele tijd bij
hen en kan alles dat het kind doet of laat volgen en in de gaten houden en
lessen verstrekken die geleerd kunnen of moeten worden. Een deelzelf/kloon is
min of meer een uitgestuurde kopie van het origineel die, in Sanat zijn geval,
in de Achtste Dimensie thuishoort. Dus de originele Sanat verkeerd gewoon al
die tijd in de achtste, terwijl hij via een deelzelf/kloon ook bij zijn dochter
in de vijfde is. Eenmaal in de 24 uur ongeveer, wordt het origineel geüpdate
met alle opgedane kennis of doorstane gebeurtenissen van het deelzelf/de kloon,
en wordt het deelzelf geüpdate met datzelfde van het origineel….
En
dat Sanat een tijdje niet onze Planetaire Logos geweest is heeft te maken met
het downloaden van mijn HZ in mij, zodat hij dit niet ontdekken kon. Dit aspect
werd door Moeder God met Sanat geregeld, maar hier zal ik later meer over
vertellen…
Op
Donderdagavond 8 Oktober 2015, bijna drie weken later, kreeg ik contact met de
Geascendeerde Meester Seraphis Bey, hij vertelde dat het geheim uitgekomen was,
en dat Sanat en Venus, zijn zielpartner, en dus moeder van mijn Hogere Zelf, op
de hoogte waren van het vermengen van hun dochter met de geheim gehouden
incarnatie…. Even later kwam Sanat zelf voor het eerst via mij door… Hij sprak
even met mij, en uiteraard met zijn dochter. De volgende avond kwam Venus ook
door en sprak even met ons. In datzelfde weekeinde of in de week erna, was het
Venus die mij in de familie verwelkomde. Zij was de eerste die dat deed….
Ik
“sprak” nog steeds met de ja en nee communicatie en moest alles raden wat ze
wilden zeggen…. Velen kwamen vaak even aan, om iets te zeggen. Er werden ook
grappen met me uitgehaald over het feit welke beroemde incarnaties zij allemaal
op Aarde rond zouden hebben lopen. Ik geloofde ze subiet. Achteraf bleek het
allemaal niet waar te zijn. Nog steeds werd ik niet voor ‘vol’ aangezien. Dat
soort grappen mochten blijkbaar zonder meer, en ik zou al snel gaan begrijpen
waarom….
Maar
daaraan vooraf, wierp Sanat zich op om zijn dochter te helpen zich beter en
sneller met mij te kunnen vermengen. We ondernamen veel, dat met energie te
maken had, en dat gechanneld moest worden in mijn lichaam. Heel veel had te
maken ook met de ontvoering die plaatsgevonden had toen ik 13 jaar oud was.
Mijn gehele rechterzijde had toen uit elkaar gelegen als het ware, en dat was toentertijd
weer terug in elkaar gezet door de Hogere Wezens die daar kundig in zijn, en daarnaast
moest ik ook nog van mijn lichaam losgemaakt worden.
Losgemaakt?
Ja, ik zat hermetisch vast in mijn lichaam, en dat was de hoofdreden geweest
dat ik toentertijd ontvoerd werd. Mijn ziel zat muurvast, als ik op een gegeven
moment dood zou zijn gegaan, had mijn ziel niet uit het fysieke lichaam vandaan
kunnen komen. Het zat vast en tevens was mijn energetische handtekening
verhuld, en ook dat moest ongedaan gemaakt worden. Sanat was en is tenslotte de
Planetaire Logos en hij zou die handtekening van zijn dochter overal kunnen
herkennen. Dus dat was allemaal verhuld.
Ik
kon tijdens mijn dromen niet astraal uittreden en reizen ondernemen, zoals alle
andere Lichtwerkers wel. Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik die ervaringen
niet had waar ik over las op het Internet. Maar als ik tijdens mijn slaap
reizen had kunnen ondernemen zou ook mijn energetische handtekening
tevoorschijn gekomen zijn, en dan was het geheim heel snel geen geheim meer
geweest. Dus ik zat verankerd in mijn lichaam.
Maar
voordat dat allemaal plaatsvond ontdekte ik nog iets anders. Op maandagavond 19
Oktober 2015 kwam Sanat naar me toe en had een zeer verontrustende mededeling.
Uiteraard werd ik een beetje aangestuurd zodat ik de juiste vragen zou stellen.
Ik kwam erachter dat ik een eenmalig
leven was, en dat ik niet met
mijn Hogere Zelf zou gaan vermengen zoals alle andere Lichtwerkers dat wel
zouden gaan doen. Ik zou gewoon opgaan in haar en verdwijnen, ophouden te bestaan. De schrik sloeg me
om het hart. Sanat was zeer kortaf alsof hij al afstand van mij genomen had, of
was het wat anders?..... Was hij het er misschien niet mee eens? Ik leerde ook
dat die nacht mijn Hogere Zelf volledig met mijn Lichaam zou vermengen, en dat
ik daarna in haar opgenomen zou worden.
Ik
heb die nacht gevochten. Echt gevochten om mijn Hogere Zelf maar dwars te
zitten om met mij te kunnen vermengen. Ze rukte op een gegeven moment aan de
binnenzijde van mijn buik waar mijn navel zit en schudde me door elkaar. Ik
ging alleen nog maar harder vechten. Ik lag op een gegeven moment zo krachtig
te bewegen in bed, dat ik me later afvroeg of ik het zelf wel geweest was… Dat
dacht ik ook opzettelijk voor mijn HZ en die gedachten werden uiteraard door haar
en Sanat opgevangen … en toen begon er iets bij hen te dagen.
Want
inderdaad was er iemand die mij bijstond in mijn strijd om te voorkomen dat ik
op zou houden te bestaan. Diegene bleek achteraf mijn Goddelijke Zelf te zijn
geweest. Maar ik was bang die nacht, oh wat was ik bang. Ik heb Geertje
omstreeks zes uur in de ochtend wakker gebeld om te vertellen dat ik bang was,
en wat er stond te gebeuren. Het enige dat zij me aan kon raden was een kruis,
christuskruis, te gebruiken. Maar die had ik niet… en ik geloofde niet dat zij
van het duister waren, dus zou het wat uithalen dan?
De
volgende ochtend rond de klok van 7 en 8 uur was ik er nog steeds en zat
ineengedoken beneden op de bank. Sanat kwam naar me toe, en verduidelijkte me
dat ik niet op zou gaan in mijn Hogere Zelf, maar dat ik een eigen leven toegewezen had gekregen. Ik zou blijven leven en
niet opgaan in mijn Hogere Zelf, noch zou ik met haar gaan vermengen. Dit had
mijn Goddelijke Zelf nu aan hem en mijn Hogere Zelf verteld. Waarom dit precies
op deze manier bekend gemaakt moest worden, weet ik nu nog niet. Wel weet ik
inmiddels dat er een paar diepgaande lessen voor mijn HZ in verborgen lagen…
Opluchting
alom natuurlijk, maar ik bleef op mijn hoedde. Ik ging die ochtend weer aan het
werk met een vertaling en op een gegeven moment begonnen mijn handen enorm te
trillen… Ik trilde inwendig en uitwendig… Ik wist eigenlijk instinctief wat dat
was. Het was mijn Hogere Zelf die probeerde mij ‘te volgen’ als het ware, maar
daar de kracht niet voor had. Zij was gewend een Lichtlichaam te dragen, en nu
moest ze een fysiek op koolstof gebaseerd lichaam dragen. Dat was gewoonweg
teveel voor haar. Na een nacht van vechten met mij en proberen zich te
verankeren in mij, en nu dan mij te volgen met mijn dagelijkse bezigheden, dat
ging gewoonweg niet. Trillend wist ik boven te komen en ging op bed liggen.
Mijn ademhaling ging schokkerig, en ik trilde en trilde. Ik wreef met mijn
handen over mijn buik en probeerde me te ontspannen, ze knikte onmiddellijk van
Ja. Dit hielp haar, en dus ging ik ermee door….
Langzaam
kwam ze tot bedaren en hield het trillen van mijn lichaam en de schokkerige
ademhaling op. Daar lagen we samen, in één lichaam op bed. Ik viel haar eerst
een beetje aan, toen ik met haar begon te ‘praten’.
“Dacht
je nu echt dat je dit lichaam in één keer kon besturen?”
“Ja,”
was haar antwoord.
“Nou,
dan snap je nu zeker wel dat dat onmogelijk is hè? En dat je het veel te licht
opgevat hebt.”
Wederom
een “Ja” antwoord.
“En
jij wilde mij in jezelf opnemen en dan in je eentje dit lichaam besturen?”
“Ja.”
“Je
hebt echt nooit erbij stilgestaan hoe zwaar dit lichaam is hè?”
“Nee.”
“Waarom
denk je dat wij in deze lichamen geboren worden en dat we zo een lange
ontwikkelingsperiode hebben om het te kunnen besturen? Dit lichaam is totaal
anders dan een lichtlichaam … …” En zo ging ik dan nog even door. Ze snapte dat
nu volledig natuurlijk, ze was behoorlijk op ‘de koffie gekomen’ zoals dat
heet, en door ‘de mangel gehaald”. Het zal beslist een enorme domper op haar
vreugde gezet hebben van te vermengen met dit lichaam en mij. (ze knikt zelfs nu nog van ‘ja’). En
tevens werd deze ervaring van haar later gebruikt bij de eerste Golfers toen
hun Hogere Zelven met hen gingen vermengen…. De Vijfde Dimensionale Hogere
Zelven hadden er over het algemeen echt geen idee van wat ze tegen zouden
kunnen komen als ze zouden gaan vermengen met hun incarnaties. Ze konden
beslist overmoedig genoemd worden.
Maar
afijn, ik begreep dus dat ik niet met haar zou gaan vermengen, en ik had dus
een eigen leven toebedeeld gekregen. Zou dit dan betekenen dat ze weer zou
vertrekken? Nee, dat was allesbehalve het plan. Ze moest blijven en zich wel
met mijn lichaam gaan verbinden, en dan zo met mij ‘meeleven’ zeg maar. En voor
hoelang dan? Voor iets van twee jaar of zo, kreeg ik toen boven water.
Tenminste dat was de bedoeling, ze dacht in twee jaren tijd wel heel veel
geleerd te hebben van de fysieke wereld. Ook daar zou ze een domper voor
ondergaan, want het was de bedoeling dat ze tien jaar op Aarde zou blijven, en
dan op deze manier met mij verweven welteverstaan. Maar dat werd later pas echt
duidelijk gemaakt, niet op dat moment terwijl we op bed lagen uit te rusten.
Ik
besefte nog andere dingen ook. Ik en mijn gedachten gebabbel altijd, zou haar
beslist dwars kunnen zitten aangaande haar eigen gedachten of werk dat ze moest
gaan doen, terwijl ze in me zat. Je moet begrijpen dat er op dat niveau beslist
wel een bepaalde vrijheid aanwezig is. Later ontdekte ik, dat degenen waar ze
altijd mee samenwerkte naar haar toekwamen om te werken of overleg met haar te
hebben. Op die manier bleef ze dan toch nog enigszins actief. Ze werkt heel
nauw samen met Aartsengel Michael en heeft zitting in een Raad die de Blauwe
Straal vertegenwoordigt. Die boodschappen doorgeven via Shekina Rose.
Ik
wist al dat ik mijn gedachten nog lang niet zo kon beheersen zoals zij in de
hogere rijken dat doen, en ik zag ook niet dat ik dat op de korte termijn voor
elkaar kon krijgen. Ineens schoot mij iets te binnen. Jullie moeten weten dat
ik in de jaren 2006 t/m 2009 met een boek bezig geweest ben om te schrijven.
Het is een puur fantasie verhaal, welke inmiddels uitgegroeid is naar een
verhaal zonder einde, en 133 hoofdstukken bevat. Ik dacht altijd dat ik dit
verhaal zelf helemaal alleen in elkaar knutselde, en ik had werkelijk een
fantastische drie jaren toen ik het schreef, maar ik ontdekte dus via dit
proces, dat ik het in samenwerking met mijn sterrenfamilie, Goddelijke Zelf en
ook Moeder God geschreven had. Waarom? Omdat via dat boek het één en ander
duidelijk gemaakt moest worden voor de hogere dimensies, en ook om bepaalde
problemen die nog onopgelost waren opgelost te krijgen. Hier was een probleem,
van mijn Hogere Zelf en mij, en heel, heel weinig privacy!! Hoe dat op te
lossen?
In
mijn boek had ik een karakter met een gave bedacht, die op de één of andere
manier, iemand in diens eigen bewustzijn op kon sluiten. Dat gebeurde dan in
een niet gebruikt deel van het bewustzijn, en de toegang terug naar het
dagbewustzijn werd afgesloten door een veelkleurige schijf van energie. Ik
haalde dit naar voren, maar mijn Hogere Zelf wist hier niet zo heel veel over,
en dus vroeg ik verder. Bestaat er zoiets? Of zou zo een ‘deur’ gecreëerd
kunnen worden, zodat mijn HZ zich daarachter terug zou kunnen trekken. Dat
bleek wel het geval te zijn, en wie ermee kwam weet ik niet meer, maar zo een
deur kon gecreëerd worden en het was ook nog iets dat gemakkelijk te doen was.
Dus op bepaalde momenten konden zij en ik dan onze eigen privacy hebben. Zij
voor haar werk enzovoorts, en ik met mijn gedachten gebabbel, kon daar rustig
meer doorgaan…
Zo
lagen we daar dus samen en bedachten het één en ander hierover, totdat we
genoeg gerust hadden en weer naar beneden gingen…. Die avond kwam Geertje
uiteraard even op bezoek om te horen hoe het met me ging. Sinds die tijd houd
ze me enorm in de gaten…., en leeft enorm met me mee. Iets waar ik beslist
dankbaar voor ben … Dank je Wel Geertje!! ♥♥♥
Wat
ook bekend werd gemaakt bij mij naderhand was, dat Sanat mijn leraar zou worden
en dat hij zich aan mij hechtte, net zoals bij de andere dochter. Want ja, hij
was nu echt mijn vader geworden (en mijn Hogere Zelf mijn zuster), waar hij
zowel als ik het best nog wel moeilijk mee hadden. Hoe konden wij vader en
dochter van elkaar zijn dan? We vroegen er niet naar, omdat het niet
onmiddellijk tot ons doordrong.
Gedurende
enkele weken lang voelde ik een druk in mijn kroon wat hij dus
vertegenwoordigde, zodat ik eraan zou kunnen wennen dat mijn privacy toch echt
helemaal verdwenen was. Alles wat ik deed of wat dan ook, dat kreeg hij ook mee
… Hij heeft zich ook verweven met mijn lichaam, de reden(en) daarvoor moet ik
nog gaan ontdekken, echter op een andere manier dan met zijn andere dochter. Daar
voel je overigens niets van….
Ik
besefte ook dat ik geen Hoger Zelf meer had. Viel ik dan terug op de Hogere
Zelven van mijn zuster? Nee, dat zou niet gebeuren. Ik stond in direct contact
met mijn Goddelijke Zelf en die nam die verantwoordelijkheid op zich. Ik had
die nacht van maandag op dinsdag min of meer mijn eigen leven gekregen. Ik was
een eenmalig leven, en dus was ik in de
derde dimensie geboren. Ik begin dus
mijn reis van beneden naar boven, en niet andersom zoals ieder ander. Dus ik
ben een nieuwe levensvorm wat dat
betreft. Dus ik heb geen Hogere
Zelven, alleen een Goddelijk Zelf,
die me begeleid en beschermt enzovoorts. Tenminste daar ging ik vanuit, ik zou
daar later zeker nog op terug gaan komen. (maar
uiteraard betreft dat het proces waar ik ingegooid was)
Dus
waren er dan ook geen andere levens geweest van mijn zuster op de Aarde? Oh,
jawel hoor. Dat waren er 74 geweest. Ik was nummer 75. En dit waren allemaal
eenmalige levens. Geen opeenvolgende levens, zoals bij alle anderen. Ieder
uitgestuurd leven, werd teruggenomen in het Hogere Zelf en hield op te bestaan. In mijn leven mocht ik onverwerkte zaken op
gaan pakken en verwerken van juist die levens. Dit werd soms via de spirituele
ontwikkeling gedaan of via het gewone leven, zal ik maar zeggen. Ik ken enkele
hoogte of dieptepunten van verschillende van deze eenmalige levens omdat ik
daar iets van moest transformeren/transmuteren, of dat aspecten van die levens
in het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid verankerd moesten worden. Die
enkele levens heb ik via mijn spirituele ontwikkeling leren kennen, voordat ik
wakker gemaakt werd dat er een ascentie gaande was met de planeet en haar
mensheid, omdat ik vragen had over bepaalde karaktertrekken die ik maar niet
leek te kunnen overwinnen. Maar dan nog, als ik een eenmalig leven ben, hoe kan
ik dan zoveel kennis en innerlijk weten bezitten? Die vraag stelde ik toentertijd
niet echt, maar ik weet nu dat Moeder God mij een stevige ondergrond mee gegeven
heeft, want er waren dus bepaalde plannen met dit leven van mij….
Sanat
vertelde me later dat er nog meerdere vijfdimensionale Hogere Zelven met
eenmalige incarnaties op Aarde besloten hadden om ook deze eenmalige
incarnaties een eigen leven toe te bedelen. Deze vijfdimensionale Hogere Zelven
waren enthousiast geraakt over de nieuwe levensvorm, om op deze manier
ervaringen op te gaan doen in het 13 dimensionale systeem. Een kleine honderd
waren dat er werd mij verteld. Dat is al met al een mooie ontwikkeling.
Waar
ik ook een vraag over kreeg, was of ik dan wel een zielpartner/tweelingvlam
had. Iedereen heeft een zielpartner, ik dan ook? Jazeker! Dus die was al in het
bestaan? Jazeker! En waar was hij dan? Ergens, ver, ver, ver, ver weg….
Ik
concludeerde dat dit dan een incarnatie moest zijn van de zielpartner van mijn
zuster (voorheen mijn HZ), en dit
bleek ook het geval te zijn. Was hij net zoals ik in de derde dimensie geboren?
Jazeker! En leefde hij dat leven dan nu ook nog? Nee. Hij was al geascendeerd,
en bevond zich op het tiende niveau in de vijfde dimensie. Ohw…… Maar was hij
dan al hier? Nee. Hij bevond zich in een ander sterrenstelsel, niet hier in de
buurt.
Ik
ontdekte ook dat mijn zuster en haar zielpartner niet samenwoonden. Dat zij
gedurende lange perioden niet samen leefden. Ze hadden dus min of meer een
LAT-relatie. Dat vond ik vreemd, als je een zielpartner hebt dan wil je bij die
persoon zijn en ga je geen gescheiden levens leven. Maar mijn zuster en
zielpartner deden dat wel. Ik ontdekte dat haar zielpartner en de mijne dus
ook, beide Elohim zijn. Maar waarom waren ze zo ver weg? Die reden kon ik niet
boven water halen, alhoewel op dit precieze moment ik vermoedelijk één van de
redenen besef…. Daar kom ik later nog op terug.
Maar
laat ik terugkeren naar mijn boek/verhaal, het boek dat ik in drie jaar tijd
geschreven had, en dat enige problemen op diende te lossen. Toen dat eerste
besef over die energieschijf in het bewustzijn als een deur naar voren kwam,
volgden er als vanzelf meerdere zaken die beseft moesten worden. We hebben heel
veel zaken boven water weten te halen. Daaronder bevond zich ook een speciale
liefde die ik tussen zielpartners had laten ontwikkelen, en ten dele blijkt nu,
zullen mijn Elohim en ik deze specifieke liefde gaan beleven… Dit is echter nog
steeds niet in gang gezet (19-06-2016), en wij beide hunkeren ernaar….
De
dingen die we ontdekten bleken vaak zaken te zijn, waarvan de familie en
anderen, uit de hogere dimensies, die mij toentertijd bijstonden met het
schrijven van het verhaal, verbijsterd hadden doen laten staan over dat ik dat
wist te verzinnen allemaal. Naderhand echter werd duidelijk dat, of het
Goddelijke Zelf of Moeder God daar min of meer de hand in gehad hebben om de
verhaallijn te ontwikkelen zoals zich dat ontvouwde. Wat me het meeste
bijgebleven is, dat er ook zaken opgelost werden in het sterrenstelsel waar
onze zielpartners verbleven. Toen daar bekend raakte dat de zielpartner van (mijn)
Elohim gevonden was, ik dus, en dat zij een boek geschreven had dat veel
problemen bij hen wist op te lossen, kreeg ik bezoek van een bevriende Elohim,
die mij bespeelde om enige informatie aan mij te ontlokken. Hier hielp mijn
Goddelijke Zelf mij, om precies dat naar voren te halen wat hij nodig had aan
informatie om iets duidelijk gemaakt te krijgen. Ik voelde dat hij me in mijn middenrifgebied
beet had als het ware en me zo probeerde te sturen informatie aan hem bekend te
maken. Ik was steeds in gesprek met mijn Goddelijke Zelf, wat hij niet hoorde,
en wist dus precies naar welke delen van het boek ik moest gaan. Deze Elohim
ging volgens mij aardig tevreden weer terug naar zijn sterrenstelsel om de
zielpartner van mijn zuster te helpen iets te begrijpen. Iets dat voorgevallen
was na de ascentie van mijn zielpartner. Diezelfde avond kwam er een volgende
Elohim op bezoek voor nog weer andere informatie, en ik heb een bepaald liedje
van ABBA (Tropical Loveland) diverse malen moeten herhalen, nou, diverse malen…,
heel vaak, voordat tot hem doordrong dat we het over hem hadden en dat zijn
geliefde ergens op hem wachtte. Ineens was hij verdwenen en hebben we samen
zitten grinniken over de traagheid van het begrip aangaande zijn eigen
persoontje….
Het
hoeft geen uitleg denk ik dat mijn Elohim met gezwinde spoed naar hier kwam om
mij te zien, zodra hij hoorde dat ik ‘gevonden’ was. Iets waar ik overigens niets
vanaf wist….. Ik had mijn zuster en Sanat en het GZ al laten weten dat ik het
nu nog te vroeg vond voor een ontmoeting met mijn zielpartner. Er was nog
zoveel dat ik leren moest, en dan een zielpartner in mijn leven? En ook andere
zaken die me dwars zaten vanwege bepaalde indoctrinaties, opgelegde en zelf
opgelegde waarden en normen, die we allemaal min of meer moeten gaan
overwinnen…. Dus, nee, hij moest nog maar even daar blijven waar hij was….
Ook
via het boek was gebleken dat hij als voorbeeld genomen was voor één van de
karakters in het boek, in ieder geval een deel ervan. Hij was verliefd daar op
een vrouw, maar die vrouw, wist hij, had een zielpartner, en dus zou die liefde
nooit iets worden, maar hij was wel verslingerd aan haar. Dus het was een
onbereikbare liefde, net zoals bij het karakter in het boek, en dus zou hij
zich daar op een gezonde manier van los weten te maken….
Mijn
Goddelijke Zelf had hem verteld toen hij geascendeerd was en een eigen leven
gekregen had, dat hij nog erg lang zou moeten wachten op zijn zielpartner. Maar
het heeft iets van 11 aardse jaren geduurd voordat ik ‘gevonden’ werd, en hij
rekende op een langere tijdsduur…
Afijn,
terwijl wij het boek aan het doorspitten waren werd ook aan mij duidelijk
gemaakt dat ik nog losgemaakt moest worden van mijn lichaam, en ook via het
boek zou duidelijk worden hoe dat moest. Mijn zuster die in mij zat zou daar
een belangrijke rol in gaan spelen. Wat ik niet wist was, dat dit losmaken van
mijn lichaam via een initiatie van een leerling in de vijfde dimensie zou gaan,
die afstudeerde als genezer. Totdat we aan het feitelijke proces toekwamen was
er een groot deel van de nacht voorbij gegaan. Ook tijdens dat proces, zag
Elohim (zoals ik mijn zielpartner noem
omdat ik zijn naam niet weet) mij voor de eerste keer. Hij was daarbij, en
ik wist daar niets vanaf… Ik was ook erg, erg bang dat ik toch nog op zou
houden te bestaan. Wij hebben nu eenmaal een natuurlijke weerstand, en zijn ook
geïndoctrineerd om bang voor het sterven te zijn. Op te houden te bestaan. Die
angst kwam die nacht zeer sterk in mij naar boven. En ook zat de nacht van het
gevecht met mijn Hogere Zelf nog vers in mijn geheugen…. Maar ik moest
losgemaakt worden, mijn zuster zat in mij en leidde de procedure op zich, en
Sanat hield mijn zenuwen in bedwang tot aan het moment dat ik losgemaakt zou
worden.
Degene
die de initiatie onderging, heeft een erge moeilijke opdracht gehad. Hij dacht
echt gedurende een lange tijd, dat wat hem aangeraden werd om te moeten doen,
mij zou doden. En hij dus verantwoordelijk zou worden voor mijn dood. Iedere
keer werden er formules opgedreund, een soort van verzen die hij moest
begrijpen en uitvoeren. Hij vertrouwde het allemaal niets, en heeft flink
tegengesputterd. Uiteindelijk moest ik met hem praten, en ik sprak op dat
moment heel goed Engels moet ik zeggen, ook iets dat aangestuurd werd. Ik legde
hem uit wat er allemaal aan de hand was, en waarom ik in mijn lichaam
vastgeklonken zat en dat hij me eruit moest halen. Het pleit was toen na nog
enige aarzeling snel beslecht, hij ging aan het werk. Mijn zenuwen kwamen in
actie, en met tranen en een trillend lijf van angst werd ik door mijn zuster
uit mijn lichaam getild en werden de ‘ketenen’ verbroken. Mij was ook verteld
dat ik daarna de anderen zou kunnen zien, ik zou naar hun vlak gaan, en ik zou
met hen kunnen praten, maar ik moest na de ‘ingreep’ nog wel een tijdje mijn
ogen gesloten houden. Allemaal niets van waar. Wederom een ‘grap’ van de Hogere
Rijken (er wordt nu nee geschud met mijn
hoofd) Misschien dat er dan toch een reden voor was. Ze zullen het me
moeten vertellen zodra daar de kans voor komt. Ik heb inderdaad een paar uren
met mijn ogen gesloten op het bed gezeten. Daarna was ik gewoon in mijn oude
vertrouwde wereld en hoorde ik geen stemmen in mijn hoofd, maar werd gewoon
weer de communicatie opgepakt die ik gewend was met hen te hebben. Ik was daar
niet echt blij mee, wederom een teleurstelling…. Ik heb laten weten dat ik
degene die mij hielp met dit proces, graag later nog eens wil ontmoeten, want
hij is echt door een moeilijk initiatieproces heen gegaan. Ze hebben me
verzekerd dat dit uiteindelijk zal gaan gebeuren ….
Tot
zover voor nu … Wanneer het vervolg hiervan komt kan ik nu nog niet zeggen…
In
Liefde,
Cobie
©
2016 - Cobie de Haan, Denk Met Je Hart, Alle Rechten Voorbehouden - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
Jeminee, Cobie! Wat een verhaal, en wat voor ervaringen heb jij doorstaan! Echt om heel erg crazy van te worden! Wat een geworstel, twijfel en ellende moet dat voor je betekend hebben. Ik was blij toen je pasgeleden aankondigde dat je er meer over zou schrijven, want ik was heel benieuwd naar wat je meegemaakt had. En dat blijkt zoveel te zijn, dat ik het nog moeilijk te bevatten vind. Ik dacht dat ik best veel kennis had opgedaan over de onzichtbare wereld om ons heen, maar veel van wat je vertelt is nieuw voor me. Ik ga het later echt nog eens lezen, misschien dat ik het dan makkelij-ker in zijn geheel kan plaatsen. Ik wil je in elk geval zeggen dat ik je een ontzet-tend sterke en moedige vrouw vindt, dat je dit verhaal naar buiten brengt, want het zal voor velen die het lezen iets onbekends, bijna omgelooflijks zijn, zodat ze bij sommige passages net zoals ik waarschijnlijk even moeten slikken, en denken: Hé??? Wat is dit nou toch! ! Ook al is ieders ervaring anders, als ik jouw verhaal lees, ben ik niet zo happig op intensiever contact met mijn Hoger Zelf. Het was trouwens nieuw voor me dat Hoger Zelf en Goddelijk Zelf iets anders was. Ik dank je hartelijk voor alle informatie en de kijk in deze delen van jouw proces, dat je ons nu gegeven hebt, en wens je héél veel Licht/Liefde en Kracht.
BeantwoordenVerwijderenMinie
Lieve Minie,
VerwijderenHet is alles behalve mijn bedoeling om je minder 'happig' te maken op een intensiever contact met je Hogere Zelf. Jouw ervaring met haar zal geheel anders zijn. Ik weet natuurlijk niet of je van de 1ste, 2de of 3de golf Lichtwerkers bent. Maar als ik naar mijn vriendin kijk, die een eerste golf Lichwerkster is, dan gaat alles heel geleidelijk en bijna zonder het op te merken.
De Hogere Zelven die gaan vermengen met de Lichtwerkers, hebben in ieder geval iets geleerd van de ervaringen die via mijn proces opgedaan werden. Zij zullen er alles aan doen om de vermenging heel soepel te laten verlopen, en grote kans, maar dat weet ik niet zeker, zal je uiteindelijk ook contact met haar gaan krijgen. Dan praten jullie in je hoofd met elkaar, en kunnen jullie elkaar gaan helpen.
Zij, met jou te laten begrijpen hoe het leven in de vijfde dimensie eraan toegaat, en ook andere zaken waar ze jou hier op Aarde mee kan helpen, en natuurlijk ook hoe de vermenging geleidelijk zal gebeuren. Jij helpt haar met over hoe hier op Aarde geleefd wordt. Hoe om te gaan met het één en ander, en ook hoe om te gaan met een fysiek lichaam.
Daarnaast, wat je hierboven gelezen hebt, is nog maar een tipje van alles waar ik mee te maken heb gehad. En op dit moment is het voor sommige zaken zelfs nog geen tijd om het bekend te maken.
Ja echt, ik heb ook diverse malen gedacht hoor, "Waarom moet uitgerekend ik dit zo allemaal meemaken?" Maar het feit ligt er, en we doen goed werk. Het is allemaal voor Gaia en haar Mensheid, om hen te helpen ascenderen. Om deze ascentie zo soepel mogelijk te laten verlopen, en wij allemaal moeten dan op één lijn komen te staan met elkaar ... Vader/Moeder God weet precies waar ze mee bezig zijn en wat er voor nodig is om dat allemaal voor elkaar te krijgen.
Dank je voor je reactie, en zijn er vragen, dan weet je me te vinden!
In Liefde,
Cobie
Zoals gezegd, mijn proces is geheel anders dan de doorsnee vermenging van een Hoger Zelf met diens incarnatie. Dus spiegel je niet aan mijn ervaring ... En bepaalde zaken die nu nieuw voor je zijn, zullen bekend bij je zijn als je echt goed contact gaat krijgen met je Hogere Zelf, dat voordeel heb je dan maar weer...
Lieve Cobie,
BeantwoordenVerwijderenJa wat een verhaal, wat een leven.
Ik vind je ook moedig om dit naar buiten te brengen.
Ik wil je daar voor bedanken, want je hebt me veel
duidelijk gemaakt met wat ik ervaar in mijn ascentie.
Ik dank je hartelijk voor alle inzichten die je ons geeft.
Heel veel kracht en liefde voor jou.
Lieve Tiny,
BeantwoordenVerwijderenDank je voor je reactie, het geeft me een gevoel van opluchting, want ik had echt wel mijn twijfels of dit alles goed over zou komen bij jullie. Of ik het goed en duidelijk genoeg uitgelegd had ... Gelukkig laat jij me weten dat jou in ieder geval veel duidelijk geworden is aangaande je eigen proces, en daar ben ik zeer gelukkig mee! Dus Dankjewel daarvoor.
Ik zit nu al na te denken over hoe verder te gaan met mijn ascentie ervaringen aan jullie te vertellen, want het was inderdaad een sprong in het diepe zogezegd, want er zijn beslist zaken waarvan ik zeker weet dat dit niet echt al goed ontvangen zal worden. Of dat het zelfs iets zal zijn dat men zelf ontdekken moet allemaal. Maar zoals ik ook al eerder aangegeven heb, er komt zeker een vervolg, alleen weet ik nog niet precies wanneer.
In Liefde,
Cobie
Lieve Cobie, Wat een bijzondere proces beschrijf je hier. Diep respect voor jou, voor het delen en je openheid. Mooi, uniek mens!
BeantwoordenVerwijderenHartegroet, Jozette
Dank je wel Jozette! <3
VerwijderenHoi Cobie, ik ben onder de indruk van jouw verhaal en heb ontzag en respect voor wat je doormaakt. Heb je hulp voor jezelf georganiseerd? En dan bedoel ik niet in hogere sferen, maar hier en nu, in het aardse vlak. Heb je iemand die met jou 'om het hoekje van de dimensies' kan kijken en die met jou kan onderzoeken of je op het goede spoor zit? Als ik je mag tippen, dan zou ik je aanraden eens te kijken op de site van Liza Bootsma: http://www.personallifecoach.nl. Het zou mij niet verbazen als zij iets wezenlijks voor jou kan betekenen in het pijnlijke proces waar je in zit. Ik hoop dat je mijn tip op prijs stelt en wens je veel sterkte toe! Hartelijke groet, Hans
BeantwoordenVerwijderenHallo Hans,
VerwijderenIk heb eerder al eens iets met anderen gedeeld aangaande mijn proces. Lilian Gijsbers en Rita Pulmans zijn daar twee van, en beide wisten mij een hart onder de riem te steken. Rita channelde zelfs Moeder God en heeft haar vragen hierover gesteld, en kreeg bevestigende antwoorden. Beide dames voelden dat mijn proces op waarheid berust. Waarvoor ik heb beide zeer dankbaar ben.
Dit proces is mijn werkelijkheid, ik weet dat het op Waarheid berust.
Dank je wel voor je medeleven,
In Liefde,
Cobie
Hoi Cobie, voor mij is het op een bepaalde manier geruststellend om te lezen dat je dat hebt gedaan. Dankjewel voor het delen en nogmaals, mijn diepe respect voor wat je doormaakt en wat je zichtbaar maakt. Met een warme groet, Hans
BeantwoordenVerwijderen