Tijdloze
Schrijfsels van Lilian Gijsbers
Het Gevoel van
Eenheid
Gisterenavond
voor ik in slaap viel, lag ik nog wat te lezen over een bekend medium. Het ging
erover dat hij zo goed was, omdat hij alleen maar wilde dienen. Tijdens
readings kon hij zijn ego uitschakelen.
Toen
ik het licht uitdeed kwam de vraag: Zou jij dat willen? Je ego opofferen om
anderen te helpen? Ja, dat is inderdaad wat ik wil. Ik kan me zelfs nog
herinneren dat ik, ondertussen alweer meer dan 4 jaar geleden, bij een healing
dame kwam. Ik vertelde haar dat ik mensen wilde helpen. Maar ze zei me dat het
nog niet kon, ik was nog niet klaar om het te kunnen. Ik werd in een serene
rust gedompeld. Zag nog eenmaal mijn historie van verschillende levens
voorbijkomen, maar kreeg ook expliciet te horen dat het er niet meer toe deed
wie of wat ik was of deed. Het had me gemaakt tot wie ik nu ben!
Ik
voelde alle goed en kwaad in mijn lijf zuigen en toen was het enkele minuten
helemaal leeg. Alsof ik een compleet onbeschreven blad ben geworden zonder nog
verbonden te zijn aan verleden of toekomst. Alleen nu doet ertoe. Ook goed en
kwaad zijn één, alles is één. Op dat moment was ik even helemaal één. Er was
het grote niets, alsof ik echt helemaal opnieuw mag beginnen. Even dacht ik dat
ik gewoon dood was gegaan, rustig heengegaan in mijn slaap. Ik kon het niet
bevatten.
Ik
voelde me een beetje angstig, waarvan ik dan ook meteen spijt had. Het was niet
het moment om mijn denken de overhand te geven. Maar als je al het kwaad van de
wereld in je hebt opgesloten, omarmd hebt en je hebt het een plekje gegeven
naast alles wat jij altijd als goed hebt gezien, dan lijkt dat enorm
tegenstrijdig. Ik ben altijd een moraalridder geweest. Al mijn levens vocht ik
tegen het kwaad en het vocht keihard terug. Door het te laten zijn, zie ik zelfs
de mooie kanten van kwaad, ellende, verdriet en de dood. Uiteindelijk is het
kwaad hetgeen ons goede en mooie mensen maakt.
Op
het moment dat je het op die bijzondere waarde weet te schatten, komt het
moment van pure eenheid. Dat gebeurde vannacht dus. Wat er vervolgens gebeurde
liet me inzien dat dit juist een heel mooi moment is. Zodra je waardeoordeel,
je normen en waarden over wat goed en slecht is loslaat, mag je gewoon zijn wie
je bent. Bij mij manifesteerde dit zich symbolisch met een enorme schaar. Deze
schaar zag ik als een wakende droom, want ik sliep absoluut niet, hij knipte
een dik koord door, het koord waarmee ik aan het verleden zat vastgeklonken. Ik
weet dat ik me nog afvroeg wie ik in de historie was geweest? Wie was ik
eigenlijk? Ik dacht er vooral aan, omdat ik mijn wakende bewustzijn wilde
geruststellen dat ik het kon, dat ik het eerder had gedaan.
Het
was een afleiding. Het doet er namelijk helemaal niet toe wie ik ben geweest.
Het gaat om je daden in het NU. Door die schaar werd het koord doorgeknipt en
kon ik alles uit het verleden wat ik als een enorme karavaan mee leek te
trekken, werkelijk achter me laten. Ik realiseerde me opeens, dat dit het pad
van het Soefisme was. Als ik nu moet uitleggen wat dit betekent, dan zeg ik dat
mijn karma volledig is ingelost. En dat is nodig om werkelijk jezelf te worden.
Echter, daar waar je deze stap neemt in de energetische vorm, komt het later
pas op het fysieke niveau. Het is dus een eerste stap, die vervolgens op alle
lagen van je Zelf mag worden doorgevoerd.
Waar
ik me kortgeleden een jong vogeltje voelde, ben ik nu een prachtige valk die in
alle rust over de Aarde vliegt en alles overziet. Mijn hoger zelf heeft
duidelijk de leiding nu. Ik voel me sterk en trots en sta te popelen om mijn
nieuw verworven kennis te delen met anderen. Om mensen te helpen ook wakker te
worden. Het Boedhisme doet wel hetzelfde, namelijk uitleggen dat je mededogen
moet nastreven, maar het is het verkeerde doel! Het enige wat je moet nastreven
is jezelf worden, door je moedig en met discipline te storten op het loslaten
van je karma. Je verleden houdt je anders in de greep.
Leven
na leven, na leven, neem je alles met je mee totdat je het aangaat en oplost.
Pas dan word je gelukkig. Eerst vergeef je alle anderen en uiteindelijk jezelf.
Wat heb ik toch lang gewacht om het te doen!? Jammer is dat.
Door
Lilian Gijsbers - 12 februari 2011
Copyright © 2011 - 2015, Lilian Gijsbers. Alle Rechten Voorbehouden.
In
samenwerking met: Cobie de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten