Tijdloze
Schrijfsels van Lilian Gijsbers
De Nacht van het
Hart
In
de nacht komt alles dichterbij, de stilte, de emoties, in het donker omhult,
komen de gedachten dieper binnen. In de nacht word je geraakt, aangeraakt en
kom je tot bezinning. Vannacht was zo’n uitzonderlijke nacht, mijn hart klopte,
nee bonkte tegen mijn ribben. Ik voelde een immens groot verdriet. Alsof het
verdriet van alle mensen via mijn hart binnenkwam. Ik voelde verdriet om
verlies van liefde, verdriet om pijn, leugens en boze gedachten. Ik voelde mijn
hart kloppen, niet links in het fysieke hart, maar in het midden tussen de
ribben.
De
pijn was hevig, even benam het me de adem. En toen kon ik voelen hoe de wereld
eeuwen en eeuwen gevangen is geweest in een web van verdriet, pijn, angst en
woede. Mijn hart kan deze gevoelens helen, mijn hart is er voor alle mensen en
klopt en bonkt om het alles verterende gevoel van mensen op te nemen en
vervolgens liefdevol uit te ademen. Mijn hart is het hart van alle mensen.
Zoals elk mens het hart heeft dat uit dezelfde bron is gekomen, zo is mijn hart
het hart van elk ander op aarde. Ooit heeft Jezus al het lijden met zich
meegenomen in de dood aan het kruis. Het gaf hem de kracht om uit de dood te
herrijzen. Het hart kan groter worden, groeien, opnemen en liefdevol verwerken.
Alle lijden heb ik in de nacht van het hart overspoeld met een nevel van liefde
en warmte. Het voelt alsof ik alle leed in de wereld alleen gedragen heb in
deze nacht, de nacht van het hart. Ieder mens zal ooit in een leven de taak op
zich nemen om het kwaad liefdevol te ontvangen, ik ben vannacht geroepen.
In
alle levens ervaar je verdrietige momenten, momenten waarop je lijdt onder het
leven zelf en alles wat er gebeurt in jouw verhaal. Deze gevoelens van verdriet
laten een brandmerk achter op de ziel en worden vele levens meegedragen. Ooit
zul je het verdriet in liefde moeten ontvangen, tot die tijd blijft het
brandmerk op je ziel zichtbaar. De mensen waarom je verdriet hebt, missen een
stukje uit hun ziel, het stukje dat je ze hebt afgenomen met jouw verdriet. Dat
stukje blijft een tekort dat slechts kan worden opgelost door vergeving en een
liefdevolle acceptatie en verwerking. Pas dan zijn de banden uit het verleden
losgesneden en kunnen de zielen weer afzonderlijk van elkaar verder groeien. Er
is dus een groeiproces aan te geven van bewustwording van een steeds
terugkerend verdriet in elk leven, de ziel blijft namelijk dezelfde situatie
opzoeken totdat de les volledig is geleerd en losgelaten. Op dat moment worden
alle levens uit het verleden geheeld. Dit is een proces waarin je zelf actief
kan meewerken, elk puntje dat je in je karma weet op te lossen, zorgt voor
heelwording. Maar na de heelwording start een volgend proces, alle mensen die
boos zijn geweest of verdriet hebben gehad om jou in een vorig leven zullen
zichzelf moeten genezen om jou vrij te maken. Daarom zoeken mensen elkaar in
elk leven weer opnieuw op, er is een stukje karma te verwerken en dat kan
alleen met de persoon in kwestie, uiteraard telkens in een andere hoedanigheid.
Zo zijn moeders die een kind verliezen in een volgend leven bijvoorbeeld het
kind of kleinkind van de persoon die ze zelf verloren hebben. Zo blijven mensen
elkaar opnieuw ontmoeten in elk opvolgend leven. Ooit moeten zij het gezamenlijke
verdriet aankijken en loslaten. Daarna is de liefde weer vrij. In de nacht van
het hart opent het hart zich voor vergeving en loslating. Het is een heel
intens moment van verdriet, dat overgaat in pure, stromende liefde.
Door
Lilian Gijsbers - 5 oktober 2011
Copyright © 2011
- 2015, Lilian Gijsbers. Alle Rechten Voorbehouden.
In samenwerking met: Cobie
de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten