zondag, april 14, 2013

Ann Albers en de Engelen - Week 16, 2013


 
Ann Albers en de Engelen
"De Vreugde van Eeuwige Liefde"
April 2013 - Week 16

Onze lieve vrienden, wij houden heel veel van jullie.
Dierbaren, God houdt van jullie. God bestuurt de sterren in de hemelen en coördineert de volledige dans van het leven. God en jouw engelen willen jou helpen. Jij, nochtans, hebt vrije wil. Je kunt proberen om de levensuitdagingen op eigen kracht op te lossen, of je kunt vragen om onze ondersteuning. Je kunt een gesloten geest toestaan om oplossingen als onmogelijk te achten, of je kunt je hart openen en ruimte maken voor wonderen. Je kunt jouw deel doen door liefde in iedere situatie in jouw leven te brengen, ons aldus toestaand om ons werk te doen, of je kunt een wolk van negativiteit rondom jou heen creëren dat tussenbeide komt met ons vermogen om te ondersteunen. Wij moeten jouw vrije wil eren en wij moeten de energie eren die jij uitzendt.  
Wanneer je niet weet wat je vervolgens doen moet, probeer niet gespannen te zijn, moeite te doen, of je zorgen te maken. Bid. Vertrouw erop dat God en jouw engelen jou horen en jouw gebeden zullen beantwoorden op de meest volmaakte timing tot aan de graad dat jij het toestaat. Gebruik dan jouw vrije wil om je over te geven aan wat er zich voor jou bevindt en breng zoveel als je maar kunt liefde in de gegeven situatie, beginnende met vriendelijkheid richting jezelf en alle betrokkenen. Dit staat jou toe een trilling te creëren waarin het zeer gemakkelijk voor ons is om jou te helpen. In een trilling van liefde, zijn transformaties en wonderen mogelijk. Als je erop staat om in angst te blijven, in zorgen of wanhoop, kunnen wij door ons ware ontwerp deze trillingen niet ondersteunen. Wij kunnen en moeten door ons ware ontwerp, liefde ondersteunen.

Dus, dierbaren, de volgende keer dat jij je met een uitdaging geconfronteerd ziet, probeer het niet helemaal alleen op te lossen. Je valt God of de engelen nooit "lastig" door te bidden. Je verrukt ons wanneer je uitreikt voor liefde. Bid met de verwachting dat jouw gebeden gehoord worden. Leef en heb lief alsof jouw gebeden gehoord worden. Wij houden van jullie. Wij zijn ontworpen om ieder beetje van liefde dat jullie proberen te creëren of te delen in jullie levens te ondersteunen. Wij horen jullie en wij negeren jullie nooit, maar wij moeten door ons ware ontwerp, alleen de liefdevolle energie die jullie uitzenden met jullie eigen vrije wil eren. Doe jouw deel. Bid voor ondersteuning. Vertrouw. En weet dat jouw bereidheid tot Liefde de vruchtbare grond voor Gods miraculeuze oplossingen is tot jouw levensuitdagingen.
God Zegent Jullie. Wij houden heel veel van jullie.
-- De Engelen 

Bericht van Ann

Hallo Iedereen,
Deze week dook ik in de ongelooflijke dieptes van rouw en kwam tevoorschijn, door de Genade van God, in de magische en glorieuze hoogtes van Goddelijke Liefde.
Zondagochtend maakte mijn lieve kleine harige vriendin mij wakker om 4:44uur en ging naar buiten. Toen ik haar ging controleren, zat zij op de patio, trillend van angst en hard nadenkend. De nacht ervoor had ze ervoor gekozen om buiten onder de sterren te slapen, dat was de eerste keer in al onze jaren samen. Ik wist wat ik niet wilde weten. Ik wikkelde haar in een zacht blauwe handdoek en ging bij haar op de patio liggen, haar vasthoudend en naar de zonsopkomst kijkend, totdat ik haar voelde zuchten en ze zich in diepe vreedzaamheid ontspande. Ze glimlachte naar me en we zaten daar gewoon en keken met grote liefde in elkanders ogen.
Ik vroeg haar of ze wilde dat ik bij haar bleef. Ik had gepland een paar uren door te brengen in de Botanische Woestijntuin terwijl het koel was en zij buiten was voor haar regelmatige ochtenddutje. In plaats daarvan vertelde ze mij om te gaan door op te staan en van me weg te lopen. Het was de enige keer dat zij in de afgelopen paar dagen zelf liep. Toen ik een paar uren later thuiskwam was ik blij te zien dat ze er nog steeds was en nog steeds glimlachte. Ze had genoten van een heerlijk dutje in haar prachtige achtertuin gevuld met de geur van rozen, lavendel en fris besproeid gras. Ik had een ontspannen en prachtige ochtend ervaren te midden van overvloedige bloemen, bijen, en vlinders. Onze harten waren vol.
We gingen naar binnen en deden gezamenlijk een dutje op de vloer van de slaapkamer. Terwijl ik haar hoofd tegen mijn hart aanhield, glipte mijn lieve kleine meisje er bijna uit in haar slaap. Ze moest op gang komen toen ze wakker werd en keek rond met een verwarde uitdrukking alsof ze wilde zeggen, "Waar ben ik?"… "Ik ben hier," vertelde ik haar terwijl ik haar dicht tegen me aan knuffelde. Wederom, gaf ze mij de meest gelukzalige glimlach. WE hebben haar zelfs op de iPad gezet terwijl ik direct contact met mijn moeder had, maar het was duidelijk dat ze moe werd. Ze bleef omvallen als ze probeerde te lopen en toen ik haar achtereind checkte, zag is enig zeer droevig spul dat te smerig is om te bespreken. Het was hetzelfde als met Bruno zijn laatste kwesties. Ik wist het. Ik vroeg haar of het tijd was. In plaats van weg te kijken of naar me te staren zoals zij voorheen iedere keer deed wanneer ik haar dezelfde vraag stelde, glimlacht ze. Vrij duidelijk, hoorde ik haar mij vertellen, "Ik ben gereed." Zij had vrede met de beslissing. We knuffelden voor ongeveer een uur en toen voelde ik het eindelijk. "Het is tijd,"vertelde ik haar. "Ben je gereed?" Ze probeerde op te staan en terwijl ik haar hielp probeerde ze zelfs in de auto te klimmen. Terwijl ik de tranen terugslikte, probeerde zij mijn pijn te verzachten, en vertelde me, "Het is Oké. Ik weet het. Ik heb mijn beslissing gemaakt."
Dus daar gingen we, naar de dierenarts. Bij de stoplichten, zag ik haar lieve kleine hoofd koekeloerend over de achterbank en ze keek naar mij met de meest ongelooflijke liefde die ik ooit gezien had in haar kostbare ogen. Mijn hart smolt. In het kantoor van de dierenarts, glimlachte ze naar de zusters, de assistent, en bewaarde haar BESTE meisjes glimlach voor de mannelijke dierenarts, omdat zij van iedereen houdt maar zij HOUDT van mannen. Hij gaf haar meteen liefde terug. Hij bevestigde wat ik voelde, mij vertellend dat er geen kwaliteit van leven zou zijn en toenemende pijn als ik wilde dat ze zou blijven. Ondanks dat ik het wist, slikte ik de tranen ten behoeve van Lucy terug en vroeg nog één keer. "Ben je er zeker van dat je gereed bent?" Ze grijnsde. Ik nam een diepe ademteug. "Je wist de gehele tijd dat vandaag de dag zou zijn, nietwaar?"vroeg ik haar. Zij glimlachte ZO breed en begon die ademhaling, dat gelijkwaardig is aan hondengelach. Ik moest glimlachen. Zij was duidelijk gereed, en zij was nooit, ooit eerder gereed geweest. Ze had de beslissing gemaakt lang voordat ik bereid was het te zien.   
Iedereen liet ons voor een poosje alleen. Ik speelde Robin Miller's lied, "Dansen met Engelen" op de iPad. Het troostte ons beide. Ik knuffelde haar, kuste haar, bedankte haar, en vertelde haar dat ik van haar houdt en dat altijd zal doen, met mijn gehele hart. Ze had even een huiverend moment terwijl zij nadacht over haar overgang, toen ontspande ze zich in mijn armen terwijl ik haar eraan herinnerde dat ik de gehele weg voorbij de sluier bij haar zou zijn. Weldra glimlachte zij weer, zo gelukkig. Ik pakte de iPad en we deden ons favoriete ding - Ik nam foto's van ons, liefkozend, daar op de vloer van het kantoor van de dierenarts, momenten voor haar overgang. Op een bepaald punt, gaf zij aan dat ze moe was, dus zette ik de foto's aan de kant en hield haar gewoon vast. Ze keek nog een laatste keer in mijn ogen toen de zusters binnenkwamen met een katheter en zij verder ging met haar ogen te sluiten en vast in slaap te vallen, terwijl ik haar hoofd tegen mijn hart aanhield, zelfs voordat de eerste injectie ooit toegediend was. Nadat de vriendelijke arts de pre-verdoving had toegediend, deed zij wat alleen Lulu gedaan zou hebben en begon te snurken zo luid al de motor van een boot wat me altijd had doen laten lachen. Weldra, zelfs voordat de laatste injectie ingewerkt was, was er stilte en zag ik haar in de geest staan, net boven haar lichaam, met Bruno, mijn husky wolf in de hemel. Ze zag er jong uit, stralend, helder ogend, en gezond. Ik voelde haar warmte. Ze gingen er samen vandoor en renden een bos in, terwijl de arts mij alleen liet om tranen te huilen van emotionele uitputting. Na een beetje van mijn waterwerken, kwamen de beide honden in de geest terug. Zij hing de paljas uit en sprong zoals zij dat deed toen zij jong was en alles werkte zoals het moest werken J In de geestenwereld, holde ze naar een moddergebied en begon als een gek te graven (Zij hield er altijd van om te graven) en kwam naar mij terugrennen met een gouden hart dat ze opgegraven had. Ze toonde mij dat dit nu haar label was….ze had haar hart gevonden, en ik had geholpen. Ik had nog nooit eerder zo'n vreedzame en pijnvrije overgang meegemaakt.  
Ik zag haar en voelde haar zoals ik dat meestal met iedereen doe die overgegaan is, maar ik kan me niet herinneren dat ik zo sterk om iemand rouwde. De droefheid was zo diep en diepgaand dat ik me voelde als één van de vrouwen jammerend bij de kruisiging. Zoals ik op Facebook schreef, "Rouw komt en gaat als een getijde golf die op de kust botst. Het draagt jou in dienst macht, en tuimelt jou in een oceaan van emoties. Dan in vreedzaamheid trekt het zich terug, jou achterlatend om de schatten te zien die het achterliet - dankbaar voor iedere ademteug van leven, iedere relatie, iedere zonsopkomst. Dus wanneer je rouwt, berijdt de golven, wetende dat het liefde is dat jou in de diepten duwt, en jou de hemelen indraagt, jouw hart openend tot een grotere uitbreiding en begrip van hoe diepgaand je kunt voelen."
Ik bad en vroeg om hulp. Zoals de Goddelijke timing het wilde hebben, was dit precies de week dat Braco, een prachtige zender van Goddelijk Licht starend op het internet, en Sri Karunamayi, bekend als de incarnatie van de Goddelijke Moeder in de stad waren. Er bestaat geen toeval. Tijdens de eerste "Starende" sessie met Braco op de 'livestream' woensdagavond, werd de volledige vloed van rouw van mijn hart weggewassen om nooit meer terug te keren. Ik was gevuld met vreugde , waarheid, en een liefde zo diepgaand dat ik me voelde alsof ik getransporteerd was naar een geheel nieuwe werkelijkheid. Lucy en ik sloten onze harten bij elkaar aan in een glorieuze dans van feestviering van de lessen die geleerd waren, de obstakels die overwonnen waren en waar we ons aan overgegeven hadden, en de ongelooflijke liefde die wij tussen ons deelden. Wasgoed, pruilgezichten, schuldgevoel, en frustraties waren allemaal dingen van het verleden. Ik voelde alleen de ongelooflijke en gelukzalige vrijheid die wij begonnen te ervaren in deze nieuwe fase van onze eeuwige relatie. Mij hart wat niet gewoon genezen, het was opgetild in de vreugde van eeuwige Liefde. En tot mijn grote vermaak en verrukking, gaat Lucy door met haar ervaringen in de hemel met mij te delen zodat ik hen op haar facebook pagina kan schrijven. Zij wil dat alle vrienden die haar liefde stuurden tijdens de laatste week van haar leven weten van haar vreugde, om een honden perspectief beter te begrijpen, en om zich nooit zorgen te maken over hun geliefden in het hiernamaals. Ik geloof zeker dat ze een zelfs groter gevoel van doel gevonden heeft. Zij en Bruno (mijn husky wolf) zijn ook weer verenigd en hebben de tijd van hun leven. Ik zie hen niet alleen in de hemel, maar voel ook dat ze mij thuis bezoeken, wedijverend voor mijn aandacht zoals zij deden toen zij nog jong en sterk waren.  
God was bij mij, en Zijn aanwezigheid is bij jullie, iedere stap op de weg. Zelfs de meest moeilijke momenten in onze levens kunnen gevuld zijn met ongelooflijke gratie/genade als wij ons aan hen overgeven, om hulp bidden, en gewoon eenvoudig liefde in de situatie brengen. Ik zou dit niet alleen gedaan kunnen hebben. Ik voelde de hand van God en de liefde van de engelen ons beide begeleiden en vasthouden, iedere stap op de weg. Ik werd zelfs gegidst om extra bleekmiddel te kopen, en ook om de diepvries met goed voedsel te vullen de dag voordat Lucy overging. Na dertig ladingen van wasgoed en een lading tranen de paar dagen na haar heengaan, waren deze "kleine" wonderen geschenken van Gods tedere liefde.
Dus vergeet niet om voor hulp in jouw leven te vragen, voor alle dingen groot en klein. Doe dan gewoon jouw deel. Houd van jezelf. Wees eerlijk tegen jouw eigen hart. En vanuit die ruimte van volheid, houd van anderen. Ik dank God dat Lucy en ik ertoe kwamen om een briljante, prachtige, en gelukkigmakende liefde tussen ons te ontwikkelen. Mijn hart danst in viering van twee zielen die met eer slaagden, wetende dat aan het einde, gelukkig, er altijd en alleen liefde is, en liefde sterft nooit.
Ik houd van jullie allemaal,
Met dankbaarheid voor de overvloed aan liefde die jullie mij hebben laten zien,
Bruno, Lucy, & Ann
 

Vertaling: Cobie de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
©Ann Albers, All Rights Reserved - http://www.visionsofheaven.com/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten